Vrouwen en jobhoppers

Sabine Sagaert sprokkelde al een aanzienlijke carrière bij elkaar. Van 2001 tot 2009 werkte ze bij AB InBev, in haar laatste functie als algemeen directeur voor België en Luxemburg.
In september 2009 werd ze CEO van de divisie ‘dental’ bij het beursgenoteerde Arseus. Daar bleef ze tot januari 2011. In juni van dat jaar werd ze directeur van de Europese moutfabrieken van de voedingsreus Cargill. Die heeft zijn Europese hoofdkantoor in Mechelen.

Bij Miko, producent van koffie en kunststofverpakkingen, wordt Sabine Sagaert voorgedragen als bestuurder tijdens de algemene vergadering van 28 mei. Belgische beursgenoteerde bedrijven moeten vanaf 2019 een derde vrouwen in de raad van bestuur hebben. Miko was naarstig op zoek naar een vrouwelijke bestuurder. De visvijver is klein en de concurrentie enorm, luidt het bij de onderneming.
Als we kijken naar de carrières van topmensen zien we hoe variabel deze zijn. Ze springen van bedrijf naar bedrijf en bij beginners heet dat jobhoppen, iets dat door vele interimbureau's en jobadviseurs wordt afgeraden. Aan de top heersen er blijkbaar andere weten dan beneden.
Sabine werkte in 13 jaar als topmanager in vier verschillende bedrijven. Dat is niet niks.
Als we over het fenomeen jobhopper lezen valt het op dat als we het bewust doen, met een achterliggend plan, de recruteerders van de arbeidsmarkt het niet zo erg vinden. Als het om verkeerde redenen wordt gedaan, is het een andere zaak. Wie uitmaakt wat 'verkeerde' redenen zijn, hangt ergens in de mist. Antwoorden zoals 'weinig uitdaging' 'de sfeer beviel me niet' 'mijn werk zat erop' 'het bedrijfprofiel beviel me niet' zijn uit den boze. Als het gaat over een bewust hopen van de ene functie naar de andere of van het ene bedrijf naar het andere om te leren en ervaring op te doen, wordt het nog getolereerd.
In deze maatschappij gaat alles vlug, de tijd raast aan ons voorbij. Jongeren lijken een hoop energieke hyperkineten, terwijl de arbeidsmarkt een oubollig fort wil blijven. De enige verdediging is dan hoppen en het interessant houden. 

Een hoger salaris is zelden een reden om deze hoppers te houden. Zij zijn meestal energieker en bekwamer, toch is het voor een bedrijf altijd een investering om nieuwelingen binnen te halen. Zij verliezen deze investering dan ook niet graag aan de concurrenten. Om een organisatie/afdeling een “boost” te geven of er ligt een concrete opdracht, is zo iemand in huis halen helemaal niet verkeerd.Hoppers op hoog of laag niveau, het zijn de innovatie van het bedrijfsleven.