zondag 22 december 2013

Moslims in Frankrijk

Integratie en migratie is voor Europa al jaren een heet hangijzer, een moeilijk issue, en een item waar we dagelijks mee te maken krijgen. De redactie van de goednieuwskrant is geëmigreerd van België naar Argentinië en beleeft dit langs de andere zijde.Wonen, leven, roots, het blijft ons bezig houden. En we hebben niet altijd evenveel geduld en respect voor de roots van een ander. Tussen Belgen onderling is het al een wedstrijd. Mensen van Antwerpen, bijvoorbeeld, die naar de kust afzakken om op te treden krijgen wel eens te horen 'dat ze niet moeten denken dat ze beter zijn omdat ze van elders komen.’ Nemen we nauw Oostende, zij hebben een aparte fierheid. En die hangt samen met het gevoel dat je op het einde van de wereld zit: verderop is er alleen het water en daarachter niets. Als we in eigen land verkassen,blijft de hunker naar ons jeugd'dorp'. Mensen van de kust blijven de zee missen, mensen van 't stad, missen tot het einder hun dagen het stadsgeroezemoes in hun nieuwe woonplaats, hun slaapdorpje.
Niet alleen gewoontes, ook het accent raken we nooit kwijt. Het zit in veel kleine dingen. De zon schijnt en een terrasje doen op de grote markt of de groenplaats is niet meer zo vanzelfsprekend. De ruige wind roept anderen dan weer terug naar de kust. Tijdens de avondspits verlangen de Kempenaars naar hun rustige kempenland. Limburgers denken aan hun Hasselt tijdens het kopen van een kilo peertjes.
Migranten gaan weg voor allerhande redenen en de reactie van Johannes wordt vaak gehoord: 
“Toen ik wegging, zei ik: ‘Ik kom hier nooit terug’”, bekent Johannes. “Maar dat is veranderd. Voorlopig heb ik nog wel even mijn werk in Gent, maar Oostende heeft die zalige rust. En de zee, die ik sowieso mis. Het gevoel van ergens thuis te komen, heb ik daar nog altijd wel. Soms ben ik jaloers op mensen die geboren worden, opgroeien, werken en leven op dezelfde plaats. Ik zou willen weten wat dat is, dat gevoel is sterker dan vroeger. Toen wilde ik mijn roots afsnijden. Ik was ervan overtuigd dat je een los individu was, dat je kon gaan en staan waar je wilt. Dat is ook zo, maar tegelijk voel ik die band met Oostende.”
“Bij mij hetzelfde”, valt zijn broer hem bij. “Ik begin meer en meer troeven te zien. En je roots afschudden, lukt in ons geval gewoon niet. Waar we ook komen, ze horen meteen vanwaar we zijn. Dat vind ik niet erg, integendeel, onze tongval is uniek. Trouwens, hoe zalig moet het niet zijn om bij de bakker geweune Ostensch te kunnen klappen?”

In Frankrijk hebben ze migratie eens onder de loep genomen. Het gaat hier vooral over de Moslim immigratie naar Frankrijk  toe in de afgelopen eeuw. In Frankrijk heerst er totale vrijheid van religie en is het uiten van religieuze tekens in het publieke leven, zoals in de dagdagelijkse werkzaamheden van ambtenaren als uit den boze, juist om de vrijheid te vrijwaren.
Er wonen ongeveer 5 miljoen moslims in Frankrijk. Een eeuw geleden werden ze bestempeld als kolonialisten, zij die uit de kolonie kwamen. Daarna kregen ze de stempel van migranten en nu zijn het burgers. Al Jazeera onderzocht of de benaming het inzicht van deze mensen en op deze mensen veranderde.

Als kolonisten zetten vele moslims tijdens de eerste en tweede wereldoorlog zich in om te sterven voor Frankrijk. 5.000 moslims werkten in 1904 voor heel wat ondernemingen in Parijs, vooral in de zeepfabriek van Marseille en op de velden in het Noorden. Er was een speciale moslim soldaten divisie tijdens de eerste WO. En vele moslims zaten bij de 'resistence' in Frankrijk en hielpen bij de bevrijding van Parijs in 1944. Veel kinderen van deze moslims gingen na de oorlog niet terug naar hun vaderland en bleven in Frankrijk, daar werden ze ingeschreven als migranten. Er kwam een bloeiende moslim gemeenschap tot stand in Frankrijk.
Tegenwoordig zijn de Franse onderdanen, burgers. De jonge Franse moslims groeien op in de huidige economische crisis zoals elke andere Franse burger. Zij krijgen te maken met schooluitval, werkloosheid en sociale problemen, net zoals de andere Franse onderdanen.
Je kan de docu bekijken op Al jazeera tv

Geen opmerkingen:

Een reactie posten