Staken? Nou moe

Als de Denen boos zijn houden ze een fakkeltocht, een prachtig gezicht en indrukwekkend. Een staking op z'n Belgisch is helemaal geen gezicht en weinig indrukwekkend. Als je de aandacht van mensen op een positieve zin prikkelt, blijft je boodschap langer hangen. De stakers zullen echt naar andere middelen moeten grijpen dan naar de oubollige ouderwetse stakingswet van de jaren stillekes. Piketten, wie heeft daar nog van gehoord. Vuurbarrikades, het lijken wel voorvechters van Napoleon. In tijden van CO2 uitstoot en groencertificaten, is het verbranden van autobanden en auto's echt wel uit den boze. Het antwoord van de werkgevers is dan weer nieuw. Een flesje champagne vandaag, een BBQ of een massage is wel leuk, maar denk aan je werknemers ook eens heel het jaar door en niet alleen tijdens stakingsdagen.

De Belgische grondwet erkende het recht van vereniging, maar daartegenover stond de wet-Le Chapelier die in feite vakbonden en stakingen verbood. In 1867 werd de wet-Le Chapelier vervangen door artikel 310 in het strafwetboek. Gedurende lange tijd riskeerden mensen een gevangenisstraf wanneer ze staakten. Pas na de Eerste Wereldoorlog lukte het om artikel 310 uit het strafrecht te laten halen."
"Stakers konden dus niet langer in de gevangenis vliegen. Maar het duurde wel tot 1967 voor het Hof van Cassatie oordeelde dat staken de arbeidsovereenkomst niet beëindigde, maar alleen schorste. In 1981 omschreef Cassatie staken als een individueel recht en verklaarden de rechters dat stakingen niet per se door vakbonden moesten worden uitgeroepen."
"Vanaf dan kan je staken om beroepsredenen, uit solidariteit of uit protest tegen beslissingen van de overheid. Dat is belangrijk, want in andere landen is het amper of niet mogelijk om te staken uit solidariteit of omdat je het oneens bent met bepaalde maatregelen van de overheid.”
“Na de Tweede Wereldoorlog werd het collectieve arbeidsrecht gaandeweg ontwikkeld in een reeks landen, waaronder België. Maar het stakingsrecht moet nog altijd voor een deel zijn plaats veroveren. Pas vijf jaar geleden werd erkend dat het stakingsrecht tot de vakbondsvrijheid behoort in het kader van het Europese Verdrag over de Rechten van de Mens.”