We opende de tweede week met Animals, een jonge met een sprekende teddybeer, tedere harde film. Metamorfosen, een Duitse film over een radioactief zwaar besmet gebied in Rusland. Deze film is ook een juweeltje. Het is een lang gerekte foto van de mooie natuur. Hoe breng je een sluipend onzichtbaar gif in beeld? De makers van Kraftwerk, hun eerste hit, hebben dit weer voor elkaar gekregen. De film blijft hangen, de radioactiviteit neem je mee uit de zaal, de mensen die er wonen kleven aan je, een film zoals een film moet zijn, diep rakend. Sebastian Mez reisde naar Rusland en zocht daar naar de zichtbaarheid van radioactiviteit. Hij bewijst met een geigenteller de hoge graad van besmetting in een dorp in de Ural. Door behulp van een tolk die meer en meer zijn woorden kwijtraakt bij de verhalen die hij hoort, brengt Sebastiaan het onzichtbare in beeld. In zwart-wit reconstrueert hij de herinnering aan het ongeval van de atoomcentrale, de tragedie, tragedies die nog steeds gebeuren, de met opzet lozen van gif in de rivier langs het dorp. En toch maakt Mez er een natuurfilm van, een langgerekte foto die traag beweegt over een prachtig zilverberkenbos, over de vissen in het meer die groter en groter worden, over de gezichten vol littekens, over de kinderen vol afwijkingen, over de honden in de straat, de vogelteller, de natuuropzichter. Een film om zeker te gaan kijken, als je de kans krijgt.Rusland-Duitsland, Sebastian Mez, M
etamorphosen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten