Wat hebben we vandaag geleerd?

What happens in Vegas, stays in Vegas. Dat is wat men noemt 'Colloque singulier', een code die geldt bij een bezoek aan de koning. Al wat tussen de muren van het paleis gebeurt, moet daar tussen blijven. Deze code is een paar keer geschonden in deze woelige tijden van onderhandeling.
Toen de koning zei dat hij geen nieuwe verkiezingen wil en de politiekers het 'maar moesten uitzoeken' zijn zijn woorden letterlijk publiek verschenen en dat betreurt onze vorst. Deze woorden werden opgetekend in het nieuwe boek dat vandaag verschijnt: Koning zonder land.
De discretie tussen de koning en zijn invité is nuttig om de functie van het staatshoofd naar behoren te vervullen, zo staat in de paleiscode. Ook is het nogal moeilijk voor de koning om daarna een spelletje in de pers te beginnen van : welles-nietes. Dat is zeker beneden de koninklijke waardigheid en daar staat de goednieuwskrantredactie volledig achter. Ook hier gelden zulke majesteitelijke regels.
Koning zonder land is een boek van de journalisten Samyn en Buxant. Zij halen een paar woorden aan van de koning die ze uit 'goede bron' hebben. De titel verwijst verder naar de Engelse koning uit de middeleeuwen, de broer van leeuwenhart, de Jan, die geen land had maar wel koning was.

Verder lezen we in de krant van vandaag nog een andere term: de Stockholm-democratie. Deze term wordt gebruikt door de 'ultime verdedigers' van de democratie: jonge en onstuimige studenten. Dat deze groep overlopen van eigen gelijk is soms als ouder moeilijk te verdragen, dat ze dat nu ook overal moeten laten zien, is iets te veel van het goede. Thuis kan je ze er nog een huisarrest voor geven. Maar goed, even een uitleg over dat Stockholm-democratische gedoe.
Het Stockholm-syndroom is een verliefdheidssymdroom dat optrad na een ontvoering die lang aansleepte. De ontvoerders wonnen toen de sympathie van hun slachtoffers omdat het de enigste menselijke wezens waren die hun wereld bevatte. Zo is het ook gesteld met de 'interim' regering, zeggen de actievoerders. De regering Leterme zit inderdaad op rozen. Er is niemand die echt controle uitoefent op wat ze doen, ze hebben ook geen verantwoording af te leggen, want ze bestaan zogezegd niet. Een comfortabele positie. Maar of het land nu echt verliefd is op deze heren en dames in de wetstraat, dat is iets te veel van het goede.
De les van vandaag uit de kranten is dus: what happens in Stockholm, stays between the king and his lover.