Brexit is het zwaard van Damoclates boven Europa. Zolang UK ART 50 niet activeert, is en blijft het referendum een nationale zaak in het Verenigde Koninkrijk en meer niet. Het Parlement kan de nee aan EU nog steeds naast zich neerleggen, net zoals het referendum in Belgie voor de Oosterweelverbinding. Dat Cameron deze beslissing niet wil nemen, was duidelijk bij zijn ontslagbrief. Ook de mannen van het Leave-kamp komen waterachtig op de proppen met een boterbriefje van 'dat was nu niet echt de bedoeling'. Wie moet dan wel de brokken lijmen?
De Vrouwen...
 |
| Theresa May |
 |
| Ruth Davidson |
 |
Nicolas Sturgeon
|
Laten we ons focussen op de sterke figuren in dit verhaal. De Schotse premier, Nicola Sturgeon gaf dadelijk een sterk signaal: 'Schotland wil in EU blijven en we zullen een nieuw referendum uitschrijven'. Een ander sterk antwoord komt van de Minister van Binnenlandse Zaken , Theresa May. Zij maakt haar borst nat om een gooi naar het Premierschap te doen. Tijdens de campagne stelde ze zich eurokritisch op, maar niet in het Brexit-kamp. En deze houding zou de twee kampen kunnen verzoenen. Voor EU maar met oog voor verandering, Theresa May maakt een goede kans. Ruth Davidson is een andere sterke stem. 'Als Boris partijleider wordt, is het voor de Schotse Conservatieven tijd om onafhankelijk te worden', kranige taal. Davidson doorliep de Britse militaire school en is populair in heel Engeland. Ook zij is voor UK in EU. Als deze drie vrouwen de handen in elkaar slaan en een evenwicht vinden, kunnen de mannen in UK wel eens op hun neus kijken. Zij maken de toekomst uit van een evenwichtig Engeland. Het antwoord voor Europa zou wel eens vrouwelijke logica kunnen zijn: 'In politiek, als je iets wil gezegd krijgen, vraag het aan een man, als je iets wil gedaan krijgen, vraag het aan de vrouw' , uiteraard een wijsheid van de eerste en laatste vrouwelijke Britse Premier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten