De Argentijnse film 'Fango' won al verschillende prijzen. Zo ook in buurland Chili. Fango gaat over twee rock zangers El Brujo en El Indio. Al jaren proberen zij beroemd te worden, tot zij het lumineuze idee hadden om de Rock en Tango muziek te verenigen. Zij benoemden het Tango Trash.
Jose Celestino Campusano maakte dit meesterwerk. Hij brengt de twee muzikanten uit een sloppenwijk van Buenos Aires niet op het podium als twee acteurs, maar met een respect voor hun persoon en hun manier van leven.
Campusano is een observator van de rauwe werkelijkheid, geen cineast met een roze camera. In het verhaal Fango komt de sociale ongelijkheid in Argentinie duidelijk aan het licht. Zonder commentaar, zonder sensatie.
De directeur maakt ons bijna medeplichtig aan de tragedie van deze wereld. Niemand heeft excuses die waard zijn om naar te luisteren. Niemand wil echt verkeerd doen, iedereen wil iets goedmaken, maar doet daarmee nog meer pijn. Er zijn teveel codes, in de politiek, in justitie, in de regels van de samenleving.
Campuso werkt voor zijn film samen met Spanje, in coproductie. Omdat hij niet het hart had om financiele middelen te vragen in eigen land. Argentijnen zijn harteloos, zij bekeken het project als een kaskraker, niet om iets te veranderen of om iets aan te klagen. Vandaar dat ik me tot Spanje richtte waar sociale cinema wel sociaal bedreven wordt.In het festival van Mar de Plata werd een Cluster Audiovisual voorgesteld. Campuso gebruikte dit forum om samen te werken met andere sociale projecten. 'Wij hadden andere films gemaakt met de gemeenschap en voor de gemeenschap, dit met behoorlijk wat succes. Maar deze Cluster helpt ons toch om over de grenzen heen hulp te krijgen en dat is fantastisch.
Samen met Croma Studio, Synergy Madrid en andere bedrijven krijgen we een samenwerking in heel Latijns Amerika, zoals Peru, Bolivie, Brazilie.
stukje film
Jose Celestino Campusano maakte dit meesterwerk. Hij brengt de twee muzikanten uit een sloppenwijk van Buenos Aires niet op het podium als twee acteurs, maar met een respect voor hun persoon en hun manier van leven.
Campusano is een observator van de rauwe werkelijkheid, geen cineast met een roze camera. In het verhaal Fango komt de sociale ongelijkheid in Argentinie duidelijk aan het licht. Zonder commentaar, zonder sensatie.
De directeur maakt ons bijna medeplichtig aan de tragedie van deze wereld. Niemand heeft excuses die waard zijn om naar te luisteren. Niemand wil echt verkeerd doen, iedereen wil iets goedmaken, maar doet daarmee nog meer pijn. Er zijn teveel codes, in de politiek, in justitie, in de regels van de samenleving.
Campuso werkt voor zijn film samen met Spanje, in coproductie. Omdat hij niet het hart had om financiele middelen te vragen in eigen land. Argentijnen zijn harteloos, zij bekeken het project als een kaskraker, niet om iets te veranderen of om iets aan te klagen. Vandaar dat ik me tot Spanje richtte waar sociale cinema wel sociaal bedreven wordt.In het festival van Mar de Plata werd een Cluster Audiovisual voorgesteld. Campuso gebruikte dit forum om samen te werken met andere sociale projecten. 'Wij hadden andere films gemaakt met de gemeenschap en voor de gemeenschap, dit met behoorlijk wat succes. Maar deze Cluster helpt ons toch om over de grenzen heen hulp te krijgen en dat is fantastisch.
Samen met Croma Studio, Synergy Madrid en andere bedrijven krijgen we een samenwerking in heel Latijns Amerika, zoals Peru, Bolivie, Brazilie.
stukje film
Geen opmerkingen:
Een reactie posten