Een Poolijsje voor een zwoele avond

Wetenschappers van de British Antarctic Survey en de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben ontdekt dat de ijskap op Antartica gegroeid is. De afgelopen 30 jaar kwam er gemiddeld 100.000 hectare aan ijs bij.

Het weer voor ijsjes is voorbij. Hoewel het voor de NASA en heel wat onderzoekers op onze planeet nog een hot item blijft. Het ijs op de Polen, ijskernboringen, zeeijsstudies, ze bekijken de ijskap langs alle kanten. En het geeft nog stof tot goed nieuws ook. De resultaten wijzen erop dat het grootste deel van Antarctica dat 90% van de ijsvoorraad op Aarde bevat, en 80% van het zoete water, minder last heeft vna de ijssmeltingen dan verwacht.
De ijssmelting zou zich beperken tot het westelijke deel van Antarctica, het oostelijke dat tevens 4x groter is, zou de laatste 10 jaar dikker geworden zijn. Dit maakt dat er een ijsgroei zou zijn, ipv een vermindering, zoals in andere onderzoeken beschreven. Dat het ijs aan de ene kant groeit en aan de andere smelt, heeft te maken met een verandering in de atmosfeer. De Britisch Antarctic Survey en NASA zullen later meer resultaten vrijgeven. Deze resultaten hebben zeker gevolgen voor milieurapporten en -organisaties. Als het % van de ijskap dezelfde blijft, maar zich verlegt, geeft dit geen of weinig invloed op de globale opwarming, wel op de plaatselijke. De natuur zal zich zeker aanpassen van de ene plaats naar de andere.
Er wordt reeds lange tijd gezegd dat de zeespiegel stijgt  nu het Westelijke deel van Antarctica smelt. Toch is het niet evenredig. Men zocht toen naar een antwoord. Dit is nu gevonden. De ene kant smelt, de andere kant groeit aan. Dit heeft uiteraard wel een invloed op de regionale zwaartekracht.
Aldus onderzoeker dr. Bert Vermeersen van de TU (universiteit in Delft): „Het in zee storten van het landijs leidt rond Antarctica tot een daling van de zeespiegel door het wegvallen van de zwaartekracht van het afgesmolten ijs. Op andere plekken op aarde leidt dit fenomeen juist tot een extra stijging van de zeespiegel.”

Ook krijgt de rotatie-as van de aarde een iets andere stand door de licht gewijzigde massaverdeling op aarde na het afschuiven van het Zuidpoolijs, stelt Vermeersen.
„Tot nu toe werd vaak aangenomen dat een mogelijke zeespiegelstijging overal ter wereld even groot zou zijn. Dat is echter onjuist. Dit was overigens al in de 19e eeuw bekend, maar vreemd genoeg was deze kennis wat weggezakt”, verklaart de onderzoeker van de TU.
Wetenschappers houden al enige tijd rekening met een mogelijke ineenstorting van een deel van het landijs op de Zuidpool onder invloed van klimaatveranderingen.
Er zijn aanwijzingen dat er versneld ijsverlies plaatsheeft vanuit de West-Antarctische ijsvlakte. Er is echter geen zekerheid dat deze geheel in zee zal storten. Bovendien duurt een mogelijke ineenstorting naar verwachting eeuwenlang. Zeker is wel dat een dergelijke ontwikkeling zou leiden tot een flinke zeespiegelverschuiving. Nu wordt aangetoond dat deze zeespiegelstijging zou meevallen, omdat aan de andere kant water in ijs wordt veranderd.
Al meer dan dertig jaar namen wetenschappers aan dat de zeespiegel met 5 tot 6 meter zou stijgen. Het Brits-Nederlandse onderzoeksteam komt nu echter tot een veel minder grote gemiddelde zeespiegelstijging van 3,3 meter.