Plastiek een zege een vloek

Afval is een commodity geworden. In het waterzuiveringsbedrijf Aquiris in Brussel heeft een wereldprimeur om het afval om te buigen tot een bruikbaar economisch product, nl plastiek. De bacteriën uit het afvalwater produceren in bepaalde omstandigheden biopolymeren. Het Franse bedrijf Veolia Environnement is er in geslaagd om een proces te ontwikkelen waarbij uit het ruwe afvalwater de bacteriën worden geselecteerd die zich voeden met het organische afval uit de slibs en na een bewerking biopolymeren opleveren. Uit die polymeren wordt plastiek vervaardigd dat dan ook nog eens bioafbreekbaar is, een topper op wereldformaat.
Binnen de twee jaar wil Aquiris een fabriek opstarten met een capaciteit van meer dan 100.000 ton aan polymeren. De pilootfabriek produceerde reeds een hoog aantal ton aan polymeren. Veolia wil samen met een partner het fabriek in Brussel plaatsen.  Het goede nieuws houdt hier niet op. Als ze er in slagen om deze productie economisch te maken, zal het niet lang duren of aan elke waterzuiveringsstation zal een fabriek komen voor deze polymeren, die een uitstekend plastiek maken die bioafbreekbaar is.

Het andere goede nieuws heeft te maken met de slechtere eigenschappen van plastiek dat we nu hebben: het niet afbreekbare. In de Noordzee alleen vindt men per jaar 20.000 ton plastiek-afval. De EU-commissie is nu een project begonnen om dit op te vissen. Het drijvende plastiek is niet alleen vervuilend voor stranden en bodem, ook veel stormvogels denken dat het vissen zijn en pikken en slikken het door. In dit project zullen vissers en de kunststoffederatie samenwerken. Het proefproject 'Waste Free Oceans' zal zijn thuisbasis hebben in Oostende. Sioen ontwierp het technische net dat speciaal ontworpen is om deze afval op te vissen.