The Guardian publiceert een onderzoek van de taaldeskundige Judith Baxter over de grappen op het werk. 90% van de mannelijke collega's lachen erom, terwijl het bij de vrouwen met 80% stilte wordt ontvangen. Zijn grappen op het werk dan discriminerend? En als dat zo is, hoe komt het dat het dan nog steeds getollereerd wordt?
Judith ging 18 maanden op bezoek bij grote Britse bedrijven. Zij was als observator bij verschillende vergaderingen aanwezig en kwam tot de slotsom dat de humor gender-gevoelig is en dat de best geslaagde grappen meestal ten koste gaan van de vrouw. Geen goed nieuws voor de vrouwen, ook niet zo goed voor de heren die zich nog steeds laten meeslepen door vooroordelen.
De grappen worden meestal door mannen uitgesproken en dit om een angst te relativeren, hun angst voor vrouwelijk leiderschap. Ook gebruiken de mannen grappen om hun mannelijke chef te imponeren. Het is een haantjes-gedrag.
Toch zijn vrouwen ook grappig, ondervond Baxter. Zij houden hun grappen wel meer tussen vrienden en niet zo zeer op de werkvloer. Vrouwen hebben meer humor-etikette dan mannen.
Hoe kunnen vrouwen het best reageren op de haantjes-grappen van hun collega's? "Zij moeten leren omgaan met humor op de juiste momenten, iets vlugger misschien dan de heren iets grappig in de groep gooien, zodat zij de humor-sfeer van de vergadering kan inleiden," antwoord de linguïste. Er zijn heel wat grappige kanten aan mannen, net zoals aan vrouwen, de eerste zijn om de juiste grap te vertellen is de boodschap.
Even een citaat uit onze laatste redactievergadering:
Onderwerp van de aanbevolen stage: Cursus om een perfecte collega te worden (een vrouw dus).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten