Vrouwen zijn vrouwen, moeders zijn mama's

China stelt een einde aan de strenge wet van '1 kindje'. De weg is vrij in China om legaal meer dan 1 kindje te krijgen, terwijl in de rest van de wereld de tendens groeit om minder kindjes ter wereld te zetten. Wie beslist en wie is er bewust mee bezig?

Vrouw-zijn is bij definitie geen synoniem aan mama of moeder-zijn. Bij nature is het inderdaad zo dat enkel een vrouw een kindje kan baren. Toch zijn het vaak regeringen of de maatschappij die de regel stelt. Mannen willen nu ook lieve mama's worden. Is 'moeder' de volgende stap van vrouw?





Als we over vrouwen spreken die bewust kinderen willen, spreken we over een geboren moedertje. Als we over vrouwen spreken die bewust een kind willen, maar geen partner, of papa aan hun zij, spreken we van een BOM.

Als we over vrouwen spreken die bewust geen kinderen willen spreken we over... egoisme, oppervlakkigheid. Raar die wending, dat vinden de 'No Madres' ook. Zij zijn een groep van professionele vrouwen in Argentinie die de tendens volgen van de rest van de wereld. Een kind kies je bewust en de rest van je leven is een vervolg van deze keuze. Geen kind kan ook een bewuste keuze zijn en de rest van je leven een gevolg van deze keuze. Sociologie zou geen wetenschap zijn, als ze daar niet dadelijk een hokje gevonden hebben, voor deze mensen.



'Professionele vrouwen, carriere vrouwen die in een mannenmaatschappij hun weg moeten maken'. Een mond vol voor normale mensen die een levenskeuze maken, zoals iedereen. Juliana Gilli, 35 jaar, moet minstens 1x per maand uitleggen waarom ze geen kinderen heeft, wil. De ouders van Natalia Watson, 34 jaar, stuurden hun dochter naar een zelfhulpgroep, toen ze verklaarde dat ze geen kinderwens had. De juf van Adriana Carrasco vertelde in een schoolnota aan haar moeder dat Adriana niet met poppen wil spelen, noch met emmertje en bezems. Iedereen bij de groep No Madres heeft dergelijk verhaal of jeugdherinnering. Iedereen in de omgeving kijkt raar op als een vrouw zegt dat ze bewust geen kinderen wil. Dadelijk zoeken mensen naar dieperliggende redenen, terwijl het vaak gaat over het feit dat deze vrouwen niet willen verdikken, niet jarenlang nachten willen wakker liggen of een deel over de macht van hun leven willen verliezen. Of omdat ze zich niet rijp voelen om verantwoordelijk te zijn over een ander mens, een ander leven. Er zijn vrouwen die kiezen voor moederschap, er zijn vrouwen die kiezen voor geen moederschap. De NoChild of NoMo vrouwen.
In een verouderende maatschappij, wordt dit soms politiek als een probleem gezien. De tendens van aantal kinderen daalde van 1955, 5 kinderen per vrouw, naar 2010 2.5 kind per vrouw. Wat er met dat half kindje gebeurt, weten de statistieken alleen.
Argentinie ligt bij de landen met het laagste geboortecijfer van Latijns Amerika. In Buenos Aires worden er 1.5 kinderen per vrouw geboren. Het blijft nog veel te vaak dat als de vrouw kiest om een NoMo te zijn, ze een stuk van haar vrouwelijkheid verliest. Vrouw en moeder, een onbreekbaar synoniem dat niet meer klopt. Dat vertelt ons Sabrina, een advocate uit Buenos Aires. Ze is 30 en heeft bewust geen kinderen.
'Zeer jong had ik reeds het gevoel dat ik geen kinderen wilde. Mijn leven zonder kinderen leek me veel natuurlijker. Nu ik al 15 jaar in een relatie ben, zijn er nog steeds geen kinderwensen. We leven beiden samen gelukkig. Kinderen krijgen is een ervaring die interessant is, maar ons niet aantrekt.'
Te vaak wordt het woord 'recht' nog in de mond genomen, vindt Natalia. 'Het idee van ouderschap is nog te vaak een must voor vrouwen en dat is een maatschappelijke vergissing. Het moederschap als heilige verplichting is een uitvinding van de 19de eeuw.' Barrancos is sociologe en geschiedkundige. Wat de 21ste eeuw kenmerkt is dat vele vrouwen zich afvragen of het moederschap nu echt iets voor hen is, een vraag die heel wat zuilen doet daveren op hun grondvesten. 'het moederinstict is een culturele creatie. De emotionele waarde dat een vrouw zich moet voortplanten is een mythe.'

Geen kinderen willen is een wens die je steeds weer moet uitleggen, verdedigen. In een nieuwe relatie moet dit onderwerp reeds vroeg aangesneden worden, of men spreekt van verraad... Gabba is een tijdje sociaal onderuit gehaald door haar wens om geen kinderen te willen en haar leven te leiden zoals ieder mens dat wil: gelukkig. Een muur van ongeloof en zelfs jaloersheid en haat vulde toen haar persoonlijke ruimte. Nu, 44 jaar, is ze erover. 'Als je vriendinnen pubers hebben, beginnen ze je eindelijk te begrijpen en juist dan begin ik hun kinderen interessant te vinden. Zo zie je maar, iedereen heeft andere wensen, andere goesting, gelukkig maar.'