Twee dagen na de ramp in La Plata, in Argentinië, komt de hulp echt op gang. Sinds het eerste uur waren er reeds veel mensen op de been om mensen in de hoogste nood te helpen. De wijk die het meeste te verduren kreeg, is een wijk van gegoede burgers. Velen hebben in hun garage een kano liggen die dadelijk werd boven gehaald en waarmee men buren kon evacueren. Anderen liepen met oudere mensen in hun armen naar hoger gelegen delen in de stad. Diezelfde nacht nog, zag men mensen de kathedraal in de hoofdstad, Buenos Aires, benaderen met materiaal om mensen die alles verloren waren te helpen. De kathedraal waar Paus Fransiscus kardinaal was, kwam na een paar uur na de ramp helemaal tot leven. Jongeren kwamen er toe om het materiaal te sorteren, firma's gaven vrachtwagens om het transport (+/- 60 km) te organiseren. Scouts van overal staken hun handen uit de mouwen. Overal in de stad Buenos Aires ontving men kleren, drinkbaar water, javel, matrassen en dekens. ONG's riepen hun leden op om inzamelingen te doen en deze goederen dit weekeind in La Plata uit te delen.
|
Eerste nacht kathedraal Buenos Aires |
De landbouwvereniging stuurde personeel en vrachtwagens om alles te transporteren naar wijken die het ergst getroffen waren. Het is vooral de aanwezigheid van jongeren die de redactie trof. Het nieuws op de Argentijnse televisie lijkt in deze moeilijke tijden wel een
goednieuws televisie. De kleine initiatieven die mensen nemen uit solidariteit is hartverwarmend. Vele armenwijken zijn ook getroffen, in deze wijken hebben mensen alles verloren. Kinderen hebben geen droge kleren, geen matras om op te slapen, geen eten, melk, zelfs geen drinkbaar water. Ziekten dreigt om de hoek. Een paar 100 meter verder zie je dan weer barrakwoningen die geen last hebben gehad van het water, deze mensen verenigingen zich en maken warme soep voor hun buren die ondergelopen zijn. Ook zij hebben niets, maar het beetje dat ze hebben leggen ze samen en verdelen dit onder elkaar.
In andere delen van de stad zie je de uitdeling van kleding, matrassen en dekens. Alles verloopt rustig, de politie houdt een oogje in het zeil en krijgen van de mensen van het Rode Kruis een tas soep. In de rij wachtende kunnen de mensen over hun ervaringen en leed praten, 'het is een therapie, het aanschuiven,' zegt een oudere man die met natte broek staat te wachten op droge kleren.
De solidariteit begon enkele minuten na de ramp, niemand wachtte op een initiatief van de regering. Een enorme logistiek is in een paar uur tot stand gebracht en wordt nu nog steeds beter en beter. Duizenden vrachtwagens zijn op de baan met hulpmateriaal.
Allemaal verschillende initiatieven uit verschillende hoeken, en alles loopt gesmeerd. Zelfs het leger neemt orders aan van het Rode Kruis, omdat zij reeds uren ter plaatse waren en de logistiek reeds hadden uitgedacht.
De kerk werkt met al zijn vrijwilligers, zeer jonge mensen, dag en nacht aan het ontvangen, sorteren en vervoeren van goederen. Het Argentinië ten voete uit: voor en door de mensen, de regering wordt uitgejoeld. Een rampenplan komt hier vanuit de buik, bij een crisis zijn het de mensen zelf die aan oplossingen werken, de regering komt nadien dan wel met een of ander communiqué dat vijgen na Pasen belooft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten