Frietjes Belgisch of Frans?

Zijn de frietjes nu Belgisch of Frans? Een historische legende die naar alle kanten groeit en tegelijkertijd vervaagt. Sommigen zeggen dat de frietjes werden geboren op de brug in Parijs, andere dan weer aan de maaskant. De Fransen en Belgen zijn al eeuwen inventief met hun legendes om zich deze lekkernij toe te eigen. "De aardappel die op de straat in wat olie gebakken wordt, is als een straatmus geboren, vandaar dat het moeilijk is om een juiste geboorteakte te verkrijgen," stelt de Franse historicus Madeleine Ferrier. Het mysterie van de stokjes aardappel in olie gebakken intrigeert de culinaire experten al jaren, bijzonder in Belgie, waar de frietjes als nationaal erfgoed worden beschouwd. Het is niet omdat de Belgen zo van frietjes houden dat ze ook de origine als de hunne kunnen beschouwen, er is geen enkel wetenschappelijk bewijs voor deze claim, zegt Pierre Leclerc, professor aan de universiteit van Luik tijdens een debat van culinaire geneugten te Brussel: Brusselicious.



In Frankrijk worden de frientjes ook wel 'gebakken aardappeltjes Pont Neuf ' genoemd. Dit gerecht werd uitgevonden door de venters op de oudste brug van Parijs tijdens de revolutie in 1789. Naast de gepofte kastanjes verkochten zij ook gebakken aardappelschijfjes, vertelt Madeleine Ferriere. In de Franse literatuur vinden we dit gerecht vaak terug.
Maar bij de Belgen blijft het frietje van de Maaskant, nl in Namen, waar normaal de vis werd gebakken in olie en aan de boottrekkers verkocht werd. In de strenge winters in de 17de eeuw, waren er geen vissen en sneed men aardappelen in de vorm van visjes en bakten men deze. 
Het is nu een kwestie van wie was eerst? Europa werd door strenge winters geteisterd tussen 1636 en 1637. Toen heerste er een kleine ijstijd over heel midden Europa. De revolutie in Frankrijk was in 1789, dus voor de redactie is de optelsom gauw gemaakt.
Volgens Roel Jacobs is het niet belangrijk waar de frietjes zijn uitgevonden, wel het recept. De Fransen en de Belgen maken nl de frietjes op een andere manier. "De Fransen en de Belgen hebben verschillende wegen gekozen. In het eerste geval de bijbehorende gebakken vlees, meestal biefstuk, terwijl de Belgen een patatje vaak alleen eten, vergezeld van een saus," dixit Jacobs.
"Wij, de Belgen, hebben de gebakken aardappel tot een edel product gemaakt, en niet alleen een groente," voegt Albert Verdeyen, chef-kok en mede-auteur van het boek "Bloody frietjes." "Bovenal beheersen we als geen ander de kunst van het dubbel bakproces, zodat ze krokant en goudbruin zijn."
De Fransen eten hun frietjes ook met een vork en op een bord, terwijl het in Belgie een zaligheid is om het uit een bakje of zelfs puntzak te eten met de vingers. Belgie heeft ook een dicht netwerk van het Fritkot, zelfs in het over gereglementeerde Europa qua voeding, blijven we de frietkraam heruitvinden. Zelfs iets dat Wallonie en Vlaanderen gemeen hebben, een unicum in ons verdeeld landje. Er zijn 5000 frietkramen en 90% van de Belgen gaan minstens 1 keer per jaar een bakje friet halen. Dit volgens de info van de Unie van Frituristen.
Aan een frietkraam kom je iedereen tegen en iedereen is er gelijk. Alleen de keuze van de saus verschilt, maar de dokter, ingenieur, de dame met het hondje en de student op de fiets, stoppen voor een frituur langs Belgische wegen. Een avondje uit wordt vaak begonnen of afgesloten aan een kraam waar de geur van de frieten verleidelijk iedereen aantrekt. 
Ook in de tijd van de globalisatie krijgt het frietje een internationaal trekje, als we naar het winnend woord zien van 2012 van de dikke van dale: Frietchinees.Binnen een paar jaar krijgen we er misschien een chinese legende bij.