De Olympische spelen gaan verder, een mooie verademing om iets minder slecht nieuws van de wereld te moeten zien. Landen spelen samen, sporten schouder aan schouder. De jonge gymnastiekjes schudden elkaars handen, gelijk van welke nationaliteit ze zijn. De prachtige zwemstijl van het waterballet in hun schitterende zwempakken, zijn geen alledaagse beelden. Bolt zien winnen, is dan weer wel bijna gewoon, maar het blijft mooi. Ten huize 'de redactie' gaat de competitie tussen de Olympische medailles verhit verder. Argentinië versus België staat op winst voor ons landje: 1 tegen 3. Hoewel de Argentijnse koffieboy aanhaalt dat Argentinië recht heeft op een halve medaille meer, omdat ze Federer hebben afgemat in de match van Del Potro tegen de Zwitserse kampioen. Maar dit heeft enkel een gouden medaille opgeleverd voor Engeland, wat ze dan ook weer niet goed vinden, wegens de spanningen met dit land met de Falklands, nog steeds levend in de straatpolitiek.
België won dan weer twee medailles in disciplines die we niet vaak op televisie te zien krijgen, zelfs niet in de geschreven pers, want niemand wist wie de liggende schieter, Lionel Cox was. In zeilen zijn we sterk, bijna een Belgische traditie, net zoals in Nederland. De medaille van Van Acker was dan weer bijna een zekerheid. Iets meer aandacht aan deze spannende sport, zou welkom zijn.
Het was de tweede deelname van Van Acker aan de Olympische Spelen.
Vier jaar geleden in Peking finishte ze als achtste. Haar brons wordt
bijgeschreven op een reeds mooi gevuld palmares. Van Acker werd al drie
keer Europees kampioene (in 2006, 2007 en 2011) en één keer
vicewereldkampioen (in 2011, achter Bouwmeester). Vorig jaar werd ze
ook bekroond met het Vlaams Sportjuweel.
Het is de derde medaille voor ons land op deze Spelen, na een bronzen
plak voor van Snick (judo) en zilver voor Cox (karabijnschieten). GVA.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten