Egypte, kijk naar de Latijnse vrouwen

Een foto uit 1970, Dilma Rousseff voor de militaire junta in Brazilie. Een vrouw van 22 jaar, gemarteld maar niet gebroken, is nu de huidige presidente van het land 'o maior do mundo' oftewel: het grootste land ter wereld, zoals alleen een Braziliaan dat met zoveel overtuiging kan zeggen.
Brazilië is nu wel niet het grootste, maar zijn dade benne groot. De toekomst van dit uitgestrekte Latijns Amerikaanse land lijkt rooskleurig. Het staat op de zevende beste economische landen ter wereld, niet slecht voor een land dat nog maar net onder het juk van de dictators is gekropen.Deze foto is nu pas gepubliceerd in een campagne om de waarheid van deze dictatorjaren aan het licht te brengen. (1964-1985). Ook Argentinië werkt hard aan deze verlichting. Zij staan reeds een stap verder en hebben al militairen berecht en gestraft voor hun misdaden tegen de bevolking in de jaren 70-80 van vorige eeuw.

Ook Chili heeft na de militaire juntas en de dictatorjaren van Pinochet een redelijke democratie opgebouwd onder de vorige presidente, wederom een vrouw, Michelle Bachelet. Het vrouwelijke trio, Cristina van Argentinië, Dilma van Brazilië en Michelle van Chili, kunnen wijze raad geven aan de rijzende politieke leiders in de Arabische wereld.
De Egyptenaren weten misschien niet dat het 21 jaar duurde eer Brazilie eindelijk de militaire greep kwijtraakte. Het begon inderdaad met de sterke Dilma in 1970, die nu pas het heft in handen kan nemen, 40 jaar later. Lang bleef het woord 'vrijheid' een ander woord voor 'niets te verliezen behalve tijd'. Brazilie ging de weg op naar de democratie, toen de militairen er met een staatsgreep in 1964 abrupt een einde aan stelde, gesteund door Washington. Deze comateuze democratische periode duurde 20 jaar. Pas in de jaren 80 begonnen de militairen terug aan de weg te timmeren van democratie, traag en in stapjes, om niet alle macht te verliezen. Toch werden ze opzij gezet zoals dezer dagen in de Arabische lente het geval is.
Dat wilde niet zeggen dat er dadelijk een echte democratie kwam. Democratie moet je leren, zowel de leiders als de bevolking. Het vraagt verantwoordelijkheid van beiden. Net zoals de boodschap van Steiner, een opvoedkundige uit de 19de eeuw zei: "Vrijheid moet je aanleren, van kleins af aan moet je leren dat jou vrijheid verantwoordelijkheid is naar je medemens toe." En dat duurt 1 generatie, als je geluk hebt. Net zoals in Latijns Amerika men nog lerende is, maar op goeie weg, kan de Arabische wereld leren van de begane weg van de Latijns Amerikaanse landen en de drie vrouwen die nu aan het roer staan of stonden, in geval van Michelle Bachelet. Toeval? De redactie gelooft niet in toeval.

Gebaseerd op het artikel van Pepe Escobar, de rest van het artikel kan u lezen:
Pepe Escobar is the roving correspondent for Asia Times. His latest book is named Obama Does Globalistan (Nimble Books, 2009).
The views expressed in this article are the author's own and do not necessarily reflect Al Jazeera's editorial policy.