Hop in kwaliteitsbier

Bier is en blijft Belgisch, toch zeker als we over kwaliteitsbier praten. Dit is geen misplaatst chauvinisme, ook VLAM en vzw Hop denken daar zo over. Zij gaan zelfs verder. Met een kwaliteitslabel bij gebruik van Belgische hop, verhoogt een biermerk nog in kwaliteit. Het label dat de stad Poperinge en deze twee instanties willen invoeren, zou een steun zijn voor de Belgische brouwers en de hopkwekers. Zij kijken terug op een magere oogst en lage prijzen vanuit het buitenland.

Het land van Hop heeft niet te klagen. Zij groeien onder het toerisme en de culinaire aandacht van de hopscheuten in de wereld. Toch zijn het de hopboeren die klagen over de kleinschaligere verkoop van de hopbelletjes. Een label van Belgische hop zou hieraan kunnen helpen. Niet alleen Belgische brouwers, ook buitenlandse brouwers zouden meer kwaliteit kunnen geven aan hun product door dit label. In de brouwerswereld is het geweten dat de Belgische hop van pure kwaliteit is en ten goede komt aan de smaak van het bier.

"Brouwers die met Belgische hop kwaliteitsbier brouwen, kunnen het logo 'Belgische hop' aanvragen en op hun etiket zetten. Heel wat brouwers gebruiken al hop van bij ons, maar het kan nog beter. In Poperinge schakelen heel wat telers over op aroma- in plaats van bitterhoppen omdat die meer geschikt zijn voor zwaardere bieren", vertelt burgemeester Christof Dejaegher. "Als alle kleine brouwerijen kiezen voor Belgische hop, dan is de hele oogst van Poperinge verkocht."
Hoptelers zitten in het gebied van het West-Vlaamse Poperinge. Er wordt ongeveer 363 ton hop per jaar geoogst dit op 180 hectaren. Door de lage prijzen in het buitenland zouden verschillende hopboeren in Poperinge er de brui aan geven, of hun land herindelen en andere gewassen planten. Vooral Duitsland is een grote hopreus. Vlam, vzw Hop en Poperinge willen dit voorkomen.

Hop is essentieel voor het brouwen van bier. In de hopchemie maakt men een onderscheid tussen harde en zachte hopharsen. De harde hopharsen zijn in bier ongewenst. De zachte hopharsen worden verder onderverdeeld in drie fracties: Humulon, Lupulon en Hulupon.

Verder hebben we hopolie, een vluchtige etherische olie. De hopgeur die rond de velden hangt, is wel niet verantwoordelijk voor de hopgeur van het bier, de etherische geur verdwijnt nl bij het brouwen. Wel kan men na het brouwen hopolie bij het bier mengen om de geur terug toe te voegen.
In de hopbellen hebben we mannelijke en vrouwelijke planten. In de mannelijke hopplanten zitten vooral vetten en vetzuren, zij hebben een slechte invloed op het bierschuim. In België, en West-Europa plant men alleen maar vrouwelijke hopplanten. De teelt van mannelijke planten zijn bij wet verboden. Men stekt daarom de hopplant.
Tanninen, de looistoffen, in de hopbel wordt gebruikt in het brouwen. Ze worden uit het product gefilterd na het brouwen, als ze niet helemaal verwijderd worden, krijgt het eindproduct een eiwittroebel uitzicht. Bij het brouwen worden twee soorten hop gebruikt: bitterhop en aromahop.
De eerste bieren waren waarschijnlijk van spontane gisting (zoals de moderne lambiekbieren). Het gebruik van hop vormt het belangrijkste verschil met de voorgangers van lambiek. Voor het werk de novus modus fermentandi cervisiam van 1364 werd in heel het Heilig Roomse Rijk gruit toegevoegd om het bier bewaarbaar te maken. Pas na dit werk begonnen bierbrouwers op grote schaal hop te gebruiken omdat het de melkzuurbacteriën uitschakelt vanwege de conserverende werking. Hop gaat de verzuring tegen. Omdat een sterke, bittere smaak en geur van hop niet gewenst is in lambiek, wordt uitsluitend gebruikgemaakt van overjaarse hop, vrouwelijke, onbevruchte bellen die 2-3 jaar oud zijn. Dit gebruik van relatief veel (5 gram per liter) en oude hop is typisch voor lambiek. Lambiek is immers een zuur bier en met jongere hop zou het te bitter smaken en met minder hop zou het niet goed bewaren.
De wort wordt in een koelschip of koelvat gestort waar het een nacht aan de lucht wordt blootgesteld. Tijdens de afkoeling nesten zich wilde gisten in het wort. Dat is het typische aan een Lambiekbier. Die komen van de lucht, de tonnen, onder de daken enz. Onder brouwers worden verhalen verteld van brouwers die hun dak vervingen en toen niet meer in staat waren lambiek te brouwen.