Fotoshop jezelf

Mariah Carey zonder fotoshop, normaal op het strand
Door onze opvoeding, de sociale samenlevingswetten en door de invloed van iets dat gebeurd is en waarvoor we ons schamen of waardoor we gekwetst zijn geworden, negeren vele vrouwen een deel van hun lichaam. Dat zorgt voor problemen op het moment dat ze zouden moeten genieten in alle intimiteit. Hierdoor groeit een frustratie die lang kan blijven sluimeren en vastroesten in ons binnenste. Een kleine aanleiding kan dit roest opentrekken zodat vrouwen ontploffen bij 'het minste' en alles overboord gooien, in het ergste geval. Dit is te voorkomen, Diana M. Resnicoff praat erover.

Uiteraard gaat het hier over onze sexuele relatie. Sex en onze angsten, onze frustraties, onze negaties. De fijne grens tussen sex en sensualiteit, het mooiste dat ons kan overkomen en daar waar het zo vaak misgaat. Zelfvertrouwen speelt hierbij een grote rol, en dat is niet anders tussen vrouwen of mannen, alleen treedt de blockage makkelijker op bij vrouwen dan bij mannen. In deze intieme momenten loopt het zo vaak mis. Er zijn strelingen die men niet toelaat, woorden die men niet wil horen, geluiden die men niet tolereert. Sex kunnen we niet uit onze persoonlijke sfeer trekken, het is een diep deel van onszelf.
"In mijn spreekzaal hoor ik vrouwen zichzelf ontdekken terwijl ze een beeld ophangen van wat er mis gaat. "Ik keek vandaag in de spiegel en ik zag mezelf zo dik, vreselijk, ik walg van mezelf." of "Ik heb heel de dag gewacht dat hij me zou bellen, wat hij uiteraard niet deed. Ik ben hem niet waard, ik ben niet belangrijk in zijn leven." en nog "Ik had speciaal mijn nieuw kleedje aangetrokken, ik heb een hele dag bezig geweest om er goed uit te zien en toen we elkaar ontmoetten zag hij het niet eens, hij begon dadelijk te praten over zijn werk."

Dit zijn heel herkenbare zinnen voor iedere vrouw en in een ruzie voor de heren. Dr. Resnicoff vraagt zich af waar die enorme energie van de vrouwen vandaan komt om het gedrag van anderen te toetsen aan hun eigenwaarde. Veel gaat terug naar onze moeders, met haar hadden we het eerste contact en in haar ogen en woorden toesten we ons spiegelbeeld. Veel vrouwen hebben moeite met hun eigenbeeld door de steeds wederkerende opmerkingen: kam je haar, zet je recht, trek een andere jurk aan, zeg geen domme dingen...

Als we aan onszelf twijfelen, uit zich dat in twee manieren, verduidelijkt Resnicoff: in het moeilijk 'nee' kunnen zeggen en in het verdedigen of aanvaarden van ons eigen spiegelbeeld. "We voelen ons niet waardig om onszelf en wat we zelf willen te verdedigen. Daar vloeien de problemen uit. Als we proberen nee te zeggen, en over gewone dingen reeds een beslissing te nemen en onze eigen wensen te verdedigen, ook al gaat het maar over de kleur van een jurk, of de smaak van een ijsje, zullen we een verandering in onszelf voelen."

Ons zelfbeeld is zo opgefokt door de samenleving tot het absolute perfecte dat niet bestaat. Hierdoor lijkt de gewone werkelijkheid lelijk, absurd en anti-vrouwelijk. Let op, ook mannen hebben hier problemen mee. Ook zij worden de laatste decenia opgefokt en gefotoshopd in het straatbeeld. De signalen die jonge koppels naar elkaar toesturen zitten vol reclameboodschappen en perfectionisme dat niet vol te houden is. Er is een nieuwe tendens die teruggrijpt naar het eenvoudige, naar de simpele dingen des levens en daar moeten we ons aan optrekken. Na de seksuele Victorian-time, kwam de seksuele revolutie, nu hebben we de seksuele perfectie met al zijn fobiën en angsten. Verglijden naar het simpele contact met elkaar, en met zichzelf, is de enigste oplossing. Ons lichaam moet eerst door onszelf aanvaard worden, voor we het kunnen schenken aan iemand anders.
De sleutel om met onszelf te leven is de lelijke delen van ons lichaam voorrang te geven. Onze aandacht en liefde tot ons zelf te richten naar die dikkere welvingen waar we ons zo aan ergeren. Een jeans aandoen waar de rolletjes even wel in te zien zijn, en kijken of de mensen anders naar ons kijken: not! Zeker niet de mensen die ons kennen, zij zullen zelfs geen verandering zien. Proberen om onszelf te accepteren in onze 'onvolmaaktheid' en zonder een cinisch grapje, maar eerlijk en open naar onszelf toe.
Het goede nieuws is dat Perfectie niet bestaat. Daarom kunnen we het maar beter vergeten en niet blijven geloven in fantasies. De delen van ons lichaam die we wel mooi vinden in de verf te zetten, voor onszelf en niet voor anderen.