Zeewieren in zee

Het boerenbedrijf in Europa is niet meer wat het geweest is. Land wordt te kostbaar, de regels voor landbouw bedelvend het managment. Zijn er nog niches? Ja, in Texel hebben ze het gevonden. Daar gaan de boeren de zee in. Zij worden zeewierboeren: zeewier telen op de Noordzee.

In Zeeland kregen ze 80.000 euro subsidies om de zeewierindustrie op te starten. Het zeewier zou niet alleen de boerenstiel redden, ook voor de voedingsindustrie is het een waardevol element. Aan de universiteit van Wageningen onderzoeken ze al jaren de voedingswaarde van het zeewier. 

“Zeeteelt, en daarmee de productie van zeewier, kan op termijn een alternatief zijn voor de landbouw. De druk op de voedselproductie neemt toe: op het land kan nauwelijks worden uitgebreid, en op zee is nog ruimte.”

In de zeewierbusiness gaat jaarlijks zeven miljard dollar (ongeveer 6 miljard euro) om. China is de grootste zeewierproducent, met 65 procent van de totale productie. Andere spelers zijn Japan, Korea, Canada, Noorwegen en Frankrijk. Bedrijven zoals Unilever, Cargill en Nutreco zijn de opkopers van het Nederlandse zeewier. Uit zeewier wordt een bindmiddel gedestilleerd, kleur- en zoetstoffen. Van het raffinageproces ontstaat een papje of poeder dat bruikbaar is voor productie. Het wordt verwerkt in tandpasta, kauwgom, soepen, sauzen, vla, bierschuim,medicijnen, ijs, chocolade en koffiemelk.

“Zeewier zit vol eiwitten – handig voor vegetariërs. Wij verkopen vers, ingevroren en gedroogd wier aan horecazaken, supermarkten en viswinkels.”

En die verkopen het als superfood, of verwerken vermalen zeewier in hun zelfgebakken brood als zoutvervanger.