Pito Catalan

Catalonië komt meer en meer in het nieuws met zijn onafhankelijkheidsdrang. Deze week verbrandden ze nog de Spaanse vlag, een daad van bijna verraad aan de nationaliteit. Catalonie is reeds sinds lang voor Christus een buitenbeentje geweest. Dat Spanje het zo lang rustig heeft gehouden, is een verdienste van beiden.
Catalonië wordt al jaren het 'fabriek van Spanje' genoemd. De industrie draait er op volle toeren. Chemische, elektronische, farmaceutische bastions hebben er een vaste stek. De textielmolens spinnen jaarlijks tonnen wol en katoen. De olijfindustrie kan er rekenen op de beste olie-olijf die er bestaat. Kortom, Catalonië heeft alles om een hoge conjunctuur te hebben. In tijden van crisis is het echter wel gevoelig, hierdoor. Maar in goede tijden, gaat het hen voor de wind. Als ze dan sparen en een appeltje opzij leggen, kunnen ze elke crisis aan of overbruggen.
Toch speelt bij het sparen de beperking van het solidariteitsysteem van elke nationale regering die de rijkdommen van een land verdelen onder de minderbedeelden en de rijkere provincies. Het Zuiden heeft minder troeven, is heel wat gevoeliger aan de crisis door zijn toerisme-afhankelijkheid. Daardoor schiet het Noorden bij, en daar knelt nu het schoentje, een verhaal dat de Belgen maar al te goed kennen.
Catalonië verdiende reeds tijdens de Romeinen zijn strepen. Deze regio was commercieel gezien een belangrijke centrum aan de Middellandse zee. Alle wegen leidden naar Rome, en daarna naar Catalonië.
De Romeinen stelden er het Romeinse recht tot wat nu het Catalaanse recht heet, en drukte een stevige stempel op de taal. Het Catalaans is een onafhankelijke en karaktervolle taal in het midden van een Spaanssprekende regio. Het onderwijs en de commerciële draaimolen draait rond het Catalaans, met je Spaans kom je er niet veel verder.
Het begin van de Catalaanse industrie stamt uit de 18de eeuw, toen hun bedrukte stoffen (indien-textiel) Europa veroverde. Zij verwerkten de wol van 'de nieuwe wereld' (Amerika). In 1833 toen de eerste trein Catalonie binnenstoomde, werd er terug opgeroepen tot onafhankelijkheid. In de krant 'El Europeo' werd opgeroepen om een eigen staat te stichten in het kader van een groot Europa, avant la lettre, waren de Catalanen bij de pinken. In Barcelona werden ook de eerste georganiseerde stakingen gehouden van Europa, dit in 1823, als we weten dat pas in 1864 in Engeland staken een recht wordt genoemd.
In tijden van crisis schieten er altijd onafhankelijkheidskreten op, hier en daar. Solidariteit weegt dan eens zo zwaar. Een goed beheer wordt van heel wat federale regeringen gevraagd. Solidair geven en verantwoordelijk nemen, is overal de boodschap. Hopelijk blijft het maar bij een 'pito calatan'* en blijft het mooie Barcelona een deel van het prachtige Spanje.
*pito catalan: neus zetten.