Vrouw(en) in de wetstraat?

Deens Euro Parlementslid

Een nieuwe regering op federaal vlak is in de maak. De Premier hebben we al: de mooie naam van Michel I, in verwachting dat er een II en III volgt? We zullen moeten afwachten. Het gonst in de oppositiebanken van negatieve berichtgeving, raar, want de nieuwe regering is er nog niet eens aan begonnen. De mensen die de eindjes niet aan elkaar konden knopen, zijn nog steeds slachtoffers van de vorige regeringen, leert de logica. Besparingen worden uitgebazuind, afwachten of het tegendraads zal uitdraaien. Elke regering moet een kans krijgen in een democratisch systeem. Zo kreeg ook Di Rupo I een faire open goalkans. Het is een beetje mat uitgedraaid, hoewel hij zich goed verdedigd heeft. Laten we het houden op een gelijk spel.

Michel I heeft alle troeven in handen nu. En de eerste blik op de invulling van de portefeuilles is: gaan ze het verdelen op talent of op 'verdiensten'? Een belangrijke vraag vooral voor de vrouwen in de politiek. Zij krijgen in Belgie nog steeds geen eerlijke kans. Miet Smet, Minister van Staat van CD&V hoopt op een 50/50. 'Als ze vrouwen willen, zullen ze die echt wel vinden.' luidt het bij de Vlaamse Diversiteitsambtenaar.

Italiaans Euro Parlementslid

Namen rollen al over de rode loper : Alexander, Jan,  Johan, Theo, Steven, Zuhal, Kris, Koen en Pieter.  High on heels volgt de vrouwelijke lijst, met als koploper Maggie, daarna in Wallonie Marie-Christine en Christine, Valerie. Aan vlaamse kant Sarah, Elke, ...en dan stopt de lijst. 

Als we de namen in een lijstje naast elkaar zetten, komen we niet echt aan de 50/50 van Miet. 

 

Raar dat politiek Belgie in 2014 geen 50% aan vrouwen kan voorleiden in topposities. Andere landen staan al heel wat verder. Landen die wel hun leiderschap aan vrouwen overlaten zijn zeker de Zuid-Amerikaanse landen, met Chili, Brazilie, Argentinie en Costa Rica. Verder hebben we Duitsland als Europees land naast Litouwen. In Afrika vinden we Sirleaf op de troon van Liberia. En dan is de kous bijna af.

Alona Lyubayeva, Vlaamse diversiteitsambtenaar zegt dat het een zaak van mentaliteit is.

‘Het gaat over de vraag of je je kan permitteren om een regering op de been te brengen die geen genderevenwicht heeft. In Vlaanderen is dat niet meer mogelijk, op federaal niveau blijkbaar wel. Dat is ook altijd zo geweest. Als ze vrouwen zoeken, vinden ze die wel. De noodzaak is er niet.'

Het is ook niet de bedoeling om een must te maken van de 50/50 en een positieve discriminatie door te voeren. Toch lijkt de oproep van Emma Watson een beetje in dovemansoren gevallen te zijn in Belgie. Heren, neem het op voor uw vrouwelijke collega's, verdedig hen en daarbij ook uw rechten als vader, man en zelfs opa. Vrouwen kom op voor jezelf, maak werk van kinderopvang dicht bij kantoor of verbonden aan senaat, parlement en breng de spelende jeugd naar de wetstraat, zodat mama en papa met gelijke kansen kunnen ijveren voor hun idealen.