Doel, Vlaams spookdorpje uit as verrezen?

Doel krijgt op het gewestplan opnieuw de bestemming woongebied. Nadat de Raad van State de gewestplanwijziging van 2000 tien jaar geleden schorste, werd die nu definitief vernietigd. De schorsing heeft enkel betrekking op het dorp Doel en de omliggende landbouwgronden., maar heeft geen gevolgen voor het Deurganckdok. Het arrest zorgt ervoor dat Doel weer de bestemming woongebied krijgt, zodat de overgebleven inwoners van het dorp voorlopig niet onteigend kunnen worden. Het is nu wel mogelijk dat de Vlaamse regering een nieuwe procedure start, zodat de grond toch kan gebruikt worden voor een uitbreiding van de Antwerpse haven. Vooral Europa heeft hiervoor gezorgd. Het actiecomité kon aantonen dat de Europese milieurichtlijnen werden overtreden.
Er is nog nieuws uit Doel, de reactoren 1 en 2 worden gesloten in 2016. Doel kan echt nog een mooi leefbaar dorp worden. Staatssecretaris voor Energie Wathelet heeft dit plan voorgelegd aan het kernkabinet. Tihange blijft dan weer open tot 2025, hopelijk wordt de lek dan vlug gedicht. Er moest een definitieve sluiting komen van alle Belgische kerncentrales in 2015, maar men wil het risico voor het stroom tekort nog opvangen tot 2025 en sluiten als de Belgische elektriciteitsproductie voorbereid is op de sluiting.

"De reden is puur economisch. Volgens onze experts brengt het langer openhouden van Tihange minder kosten met zich mee. Zowel het onderhoud als het updaten van Tihange is goedkoper", zegt Isabel Casteleyn, de woordvoerster van Wathelet. Bij het sluiten van Doel 1&2 gaan er wel 1.000 jobs verloren, de SP.A maakt zich sterk dat deze jobs zullen ingevuld worden bij de hernieuwbare energie die dan geïnstalleerd zal worden.
“Geen enkele sector, behalve die van de hernieuwbare energie, heeft de jongste jaren zo’n grote technologische vooruitgang geboekt met zo’n belangrijke daling van de kostprijs. Kiezen voor kernenergie zet ons weer voor jaren vast en dat zullen we ons beklagen. Wij blijven voor de sluiting van de kerncentrales zoals voorzien in het regeerakkoord, dus tussen 2015 en 2025”, aldus Tobback.
De Vlaamse socialisten kijken met ongeduld uit naar het plan waarmee staatssecretaris voor Energie Wathelet (cdH) de uitstap uit de kernenergie wil opvangen. De sp.a verwacht in elk geval dat hernieuwbare energie een speerpunt wordt in het relanceplan van de federale regering. Het plan moet voor 21 juli rond zijn, maar financiële middelen zijn amper beschikbaar.
Wat er ook van komt, DOEL 5 zal wel openblijven, de 5de reactor van het dorp, een ras echt dorpscafe waar je lekker kan eten en tussen de laatste bewoners en de krakers gezellig een pint kan pakken.

Als je geïnteresseerd bent in de rijke geschiedenis van dit Vlaams spookdorp, ....


 

Doel is een dorp in Oost-Vlaanderen, Beveren. Het ligt aan de oevers van de Schelde. Het werd bekend door de plannen van de havenuitbreiding in de jaren 70. Ook is het bekend voor de kerncentrale die er gebouwd is. In 1972 had het 1300 inwoners. In 2007 telde Doel nog 359 inwoners. De rest had zijn eigendom vrijwillig verkocht aan een bedrijf dat gelinkt was aan de havenuitbreiding. In 2010 telde het nog 188 inwoners en nu zijn er nog 13 eigenaars. Deze eigenaars vechten voor hun bestaan. Er is speciaal voor hen een Suske en Wiske album geschreven, het ligt dicht bij het land van Saeftinge(Nederland-Belgie) en de Prosperpolders (Belgie), nu in geding met Nederland. De polders in die regio zijn bedreigd langs alle kanten. De problematiek van Doel is typisch Belgisch. De ene fout in het dossier na het andere. Het legale kluwen is nu zo groot dat niemand er nog uitgeraakt en elke rechtschapen rechter de eigenaars wel gelijk moet geven. Ook kunnen de eigenaars zich nu beroepen op Europa, die nauwgezet alle legale dossiers van hun lidstaten nakijkt, ivm de rechten van de particulieren.
Doel is nu een spookdorp en heeft misschien ook daarom een toeristische troef in handen. Het is niemandsland geworden, sinds de politie van Beveren hun lokaal er gesloten hebben in 2012. Er staan nog historische gebouwen, zoals de kliniek voor mentaal gehandicapten, de kerk en andere mooie huizen, afgesloten voor krakers. De gevels van de andere huizen worden gebruikt door graffiti-kunstenaars die er hun protestslogans op kwijt kunnen. De ijveraars voor het voortbestaan van Doel hebben er een museum neergeplant, een tuin met de album van Suske en Wiske in, een mooie molen met gezellige taverne en een dorpscafé uit de oude doos van Vlaanderen. Vooral motards-toeristen kennen de plek. Ook wandelaars kunnen er kuieren op de dijk en de kleine plezierhaven is nog volgeboekt. De overzet met de rechteroever brengt zeker op mooie dagen, zowel in de winter als in de zomer, fietstoeristen naar het mooie dorpje.

Eind achttiende eeuw lag Doel op een schiereiland tussen de schelde en het Verdronken land van Saefhtinge

Doel is een oude vesting van het Scheldeland. In 1267 stond het op kaarten reeds vermeld als Den Doolen. Waar die naam vandaan komt, is onbekend. Misschien was het een aanlegplaats voor schepen op den dool voor ze de haven van Antwerpen konden aandoen, of schepen die niet genoeg geld hadden om de tol te betalen van het Steen, in 900 gebouwd door Otto 1 De grote, Keizer van Duitsland. In 1250 kwam de legende van Antigoon en het Handwerpen in gebruik. Ook zegt men dat het doolen te maken heeft met het dalen van het scheldewater, waardoor de schepen een tijdje verzanden aan de oevers van Doel. In 1571 werd Doel samen met Kieldrecht een afzonderlijke heerlijkheid. De economie werd er vooral gedragen door de turfstekers.

Steek de mensen van DOEL een riem onder het hart en bezoek  DOEL

In de 18de eeuw kwam Doel bij het Keizerrijk van Oostenrijk, vandaar de naam Prosperpolder, de echtgenoot van de toenmalige Zuidelijke Nederlandse hertogin. Toen België ontstond, werd Doel een onafhankelijke gemeente. Doel is dus zomaar geen dorpje in Vlaanderen, het is een dorp met een rijke historische achtergrond. Een bewijs dat ook Belgen kunnen vechten tegen de zee, net zoals in Nederland. Dat ging allemaal ten onder toen men in 1963 de plannen uitschreef om de havendokken en industriegronden van de haven van Antwerpen te vergroten. Doel voelde nattigheid, en water is iets wat de Doelenaars kennen. Maar politieke nattigheid is iets anders. Er kwam in 1968 een bouwverbod in Doel. De crisis, jawel zelfs in de jaren 70, drongen de expansieplannen van de haven weer in de ijskast. In 1978 kwam er in het gewestplan een rare vorm voor Doel, een Bondtlijn, dat de grens van de haven vastlegde. Het bouwverbod werd toen opgegeven, en werd het nooit gebruikte Doeldok afgewerkt. Een rare situatie, uitbreiding van de haven, en toch groen licht voor het dorp.

Spandoek Doel 2020

 

In 1995 raakten uitbreidingsplannen bekend van de Administratie Waterwegen en Zeewezen van het Vlaamse gewest om een nieuw containerdok net ten zuiden van Doel aan te leggen: het Deurganckdok, een prestigieus bouwproject dat toegang moet geven aan oceaanschepen om aan te leggen in Antwerpen. De dorpsbewoners waren verwonderd over de toezegging van dit project, ze waren nooit ingelicht, noch werd er naar hun mening gevraagd. Toch kwam de leefbaarheid van het dorp hierdoor ernstig in het gedrang. Tot waar zou dit dok komen, wat was de impact van het grote 'leefbaarheidsdijk' die miljoenen gekost heeft, om het dorp zogezegd te beschermen. He actiecomité vroeg uitleg en kreeg dat nooit.  Onduidelijke politieke beslissingen en juridische blunders leidden tot grote vertragingen bij de bouw van het Deurganckdok en jarenlange onzekerheid over de toekomst van het dorp. De bewoners raakten verdeeld in een deel dat wenste te blijven en een deel dat een duidelijke en billijke onteigeningsregeling eiste. Op 1 juni 1999 besliste de Vlaamse regering na een eerdere voorlopige gewestplanwijziging uit 1998 dat Doel als woongebied van het gewestplan moest verdwijnen. Maar die verandering kwam er nooit, ook werd er niemand onteigent, omdat er geen onteigeningsregel kwam. De meeste eigenaars verkochten onder 'dwang' en uit angst voor het voortbestaan aan het bedrijf Maatschappij voor Grond- en Industrialisatiebeleid van het Linkerscheldeoevergebied, dat gelinkt was aan de haven, maar zeker nooit aan de Vlaamse regering of een andere Belgische instantie.
De vertraging aan het Deurganckdok kwamen er door de procedure fouten van de Vlaamse regering en het nooit veranderen van het gewestplan. Zowel lokale rechters als de Raad van State verplichtten de Vlaamse regering om het nooddecreet van 2001 te verwerpen als illegaal.
Omdat het Nooddecreet ingreep in lopende procedures en de normale rechtsbescherming van de burgers gedeeltelijk omzeilt, wordt het door velen als strijdig met de principes van de rechtsstaat beschouwd.

In 1999 werd er een sociale bemiddelaar aangesteld, zijn contract liep af in 2003 en...kosten handen vol geld, maar er werd niets concreet bekomen. De Maatschappij voor Grond- en Industrialisatiebeleid van het Linderscheldeoevergebied begon met de afbraak van de leegstaande woningen, onder hem mom dat ze onveilig waren. Het actiecomité kon echter bekomen dat deze werken werden stilgelegd omdat deze maatschappij geen vergunning had.
Nu wordt het tetrocessierecht terug in voegen gevraagd. Dat houdt in dat de eigenaars die hun eigendom vrijwillig hebben verkocht, de kans krijgen om hun woning opnieuw aan te kopen. Dit kan enkel indien de overheid zou afzien van de plannen om van Doel een industrie- of havengebied te maken. De oorspronkelijke eigenaars konden individueel kiezen om afstand te doen van dit recht bij de verkoop van hun woning. Het merendeel van de eigenaars heeft gekozen om dit recht te behouden. Omdat op de meeste woningen een recht van retrocessie rustte, oordeelde de Intercommunale Land Van Waas dat deze woningen niet verhuurd konden worden aan nieuwe inwoners. Tevens is er vastgesteld dat de Intercommunale de Vlaamse Wooncode zou misbruikt hebben om een aantal woningen niet instapklaar te verklaren en dus te laten verkrotten. Ze voerde geen kleine herstellingen uit waardoor de meeste leegstaande woningen niet konden worden verhuurd. Ten gevolge van dit beleid bleef het grootste deel van het dorp leegstaan waardoor er verkrotting ontstond. Nochtans moest het woonrecht, de woonkwaliteit en de leefbaarheid in het dorp worden gegarandeerd zolang er geen bouwvergunning voor het Saeftingedok is afgeleverd. Het is duidelijk dat de Maatschappij Linkerscheldeoever en de Intercommunale Land Van Waas niet gehandeld hebben als goede huisvaders inzake het beheer van het patrimonium in Doel.