In deze tijd van crisis wordt de zakenlunch in Buenos Aires meer en meer vervangen door romantische lunchjes. Het diner by candlelight geraakt uit de mode. Trakteer je lief op een lunch en spaar zo wat centen om zondag naar de voetbal te kunnen gaan kijken. Het zou een restaurantslogan kunnen zijn. Er is nl een groot prijsverschil tussen het middagmaal in een restaurant en het diner, hoewel je op alle twee de tijdstippen hetzelfde eet en drinkt. In België begrijpen we wel dat er op de middag een goedkoper menuutje bestaat, maar voor hetzelfde gerecht 's avonds de helft meer betalen, lijkt zelfs voor mij nog raar. Waar komt deze gewoonte vandaan?
's Middags vindt je in het centrum keuze genoeg om prijs/kwaliteit uitstekend te lunchen, 's avonds is dat heel wat moeilijker. Op het eerste gezicht zou je de verlichtingsprijs de schuld geven, hogere onkosten, hogere prijzen. Toch is dat maar een deel van het verhaal. De hogere rotatie van klanten is het doorslaggevend element. Tijdens de lunch gaat alles veel sneller. Klanten komen en gaan. 's Avonds blijven de mensen rustig zitten. Het natafelen is voor de eigenaar een dure zaak. Hij zou net zoals jou baas kunnen zeggen: 'praat in je eigen tijd, niet in de mijne'.
Het is hier niet de gewoonte dat de mensen moeten consumeren om te blijven zitten. Een ober zal nooit je lege tas wegnemen als jij er niet om vraagt. De redactie kan zonder problemen heel de namiddag aan een tafeltje zitten met hetzelfde koffietje voor onze neus, een kostprijs van Je kan makkelijk een hele krant volschrijven op je laptop in een airco overgoten taverne voor de euro per namiddag. De wifi krijg je er gratis bij. Niet te verwonderen dat een avondetentje in dat zelfde tolerante cafe de spuigaten uitloopt.
Een andere reden is de concurrentie van de delivery's. Een Argentijn gaat niet met zijn brooddoos naar het werk, ook al is het hier eveneens crisis. De zakenlunch is hier nog een vastgeroeste gewoonte. Meestal hebben kantoren hun vaste stek en eten ze samen in een restaurant dicht bij het werk. Toch komen de delivery's meer in zwang. Om zich in te burgeren hebben zij een goede troef op tafel gelegd, nl een gezonde maaltijd die je in de Argentijnse restaurants niet vindt. Vegetariers en dieetfreaken vinden hun gading bij de Deli's.
De derde reden is de waarde die de eters aan het uiteten willen geven. De lunch is voor hen een deel van hun werk, een vaste kost die steeds moet krimpen. Het middageten tussen het werk door, is noodzakelijk, geen luxe. Als ze 's avonds uit eten gaan, ligt de zaak anders, dat is genieten en daar willen ze gerust wat meer voor betalen. Restaurants volgen deze gedachtegang en serveren met een even grote glimlach dezelfde gerechten 's middags en 's avonds alleen aan een serieus prijsverschil. Ze hebben verschillende menukaarten, hoewel er dezelfde gerechten opstaan, is de groene kaart van 's middags goedkoper dan de blauwe van 's avonds. Eenzelfde kaart met de twee prijzen op, geraakt stilaan uit de mode, vooral omdat het verschil te groot is en dit dan naar opportunisme ruikt.
De klanten vinden het nog steeds normaal. 's Middag ben je in een restaurant een nummer, en moet je tafel vlug vrij komen. 's Avonds is er minder beweging tussen de tafeltjes, is alles rustiger en heeft de ober meer tijd voor jou, in het beste geval toch.
Voor extra aandacht betaalt een porteño (inwoner van Buenos Aires) graag wat meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten