De
droom van de 20ste eeuw was ‘the American dream’, alles is mogelijk. ‘We can!
De droom van de 21ste eeuw is de …Chinese.Zij nemen hun droom iets materialistischer op. Zij dromen via investeringen. De hervorming in die sector is dan ook de eerste fase van het Chinees toekomstbeeld. De New Development Bank en Aziatische investeringsfondsen, NDB en AIIB. Het is de start van de hervorming van de globale dominantie. Nu nog overheerst door het Westen, Europa en de Verenigde Staten. China ijvert al jaren voor een evolutie in de overheersing, zoals in de VN. Daar hebben 5 landen een vetorecht, ingevoerd na de WOII. Achterhaald, vindt China. Landen zoals Frankrijk, Engeland, Rusland, China en de Verenigde staten moeten de nieuwe economische leiders toelaten, zoals Italie, Japan en Duitsland.
Op
Politiek gebied ligt de macht tegenwoordig bij de VN, waarbij vijf landen een
veto-recht hebben. De VN is opgericht in 1945 na de WOII. Frankrijk, Rusland,
China, Engeland en USA. De geallieerden, tegenover Duitsland, Italië en Japan.
De drie laatste landen
zijn al lang geen ‘vijanden’ meer en de 5 veto-landen zijn te beperkt omdat
‘persoonlijke’ geschillen teveel doorwegen. Zoals laatst Rusland tegenover USA en Europa stond.
Dat brengt de VN-werking in gevaar of verlamt het, vindt China.
Economisch gezien zijn Engeland en Frankrijk geen voortrekkers meer in het Westen. Het is, voor China, of de hele Europese Gemeenschap of zeker Duitsland en Japan er onvoorwaardelijk bij betrekken. China legt daarom het dossier op tafel om de
VN te hervormen.
In de politieke pijler speelt de BRICS ook een belangrijke rol. China ondersteunt de unie van Rusland, Brazilie, Indie, China en Zuid-Afrika. Een nieuwe unie op pad om een alternatieve politieke globale pilaar
te bouwen. Doch de interne rivaliteit werd hun grootste zwakheid. Ook is hun
impact wereldwijd te klein. De 5 lidstaten halen niet de economische kracht om de VN te benaderen. Toenadering van andere landen is voor China een must. Landen zoals Bangladesh, Egypte
Griekenland, Indonesie, Iran, Nigerie, Turkije en Argentina. Toch blijft China
een te overwegende rol spelen, vinden ze zelf. Hun economie is veel groter dan al de lidstaten
tesamen. 
Op economisch vlak wil China de wereld veranderen door het investeringsplatform open te trekken en het monopolie van de World Bank, USA en het IMF, Europa, te doorbreken. Deze
twee financiële instellingen groeiden ook uit het as van de WOII. China Rusland
en Indië vechten samen in verschillende dossiers bij deze financiële
instellingen tegen de insluipende discriminerende dominantie van het Westen.
In de laatste financiële
crisis hebben deze twee instellingen iets teveel hulp gegeven aan Westerse
doelen. Een goed voorbeeld is Griekenland waar meer dan 270 biljoen dollar werd
ingepompt, terwijl landen in Afrika, Azië en Latijns Amerika, niet kunnen
rekenen op zoveel geldelijke steun.
Ook planten de twee financiele instellingen zoveel codes in in hulp aan derde economie landen dat de afhankelijkheid steeds sterker wordt, ipv een financieel economisch en politiek onafhankelijkheid.De NDB en de AIIB, investeringsinstituten van Azie, willen op een andere manier investeren. Door financiele hulp landen meer onafhankelijk maken.
China realiseerde reeds de Maritime Silk Road en de Silk Road Economic Belt, een unie die Azie verbindt met Afrika en Europa via Zuid Korea, Japan, Indie, Australie en Nieuw Zeeland. Nu Europa en de Verenigde Staten het TTP partnership hebben ondertekend, countert China met de Silk Economy Trade. Hierin wordt er een evenwicht gecreerd tegenover de Dollar/Euro met de Yuan/andere wereldmunten.
(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten