Boer versus natuur, deel I

De Europese landbouw is een belangrijke economische sector in onze samenleving. Boeren doe je niet meer vanuit de pols, of met de natte vinger, er komt heel wat managment bij kijken. Als wij een selder kopen in de supermarkt of een kilo aardappelen op de markt, kijken we vooral naar de prijs, de kwaliteit is bij ons in Europa bijna altijd optimaal. Toch komt er heel wat bij kijken om een prijs/kwaliteit product op de markt te gooien. 
Staan we er vaak bij stil? Nee, alleen als de prijs even de hoogte in gaat. Gooien we teveel eten weg? Ja, als we de inspanningen in acht nemen, bijna zeker. Er zit heel wat energie in het dagelijks brood op ons bord. Dingen waar we eigenlijk nooit bij stilstaan. 

Neem nu het IHD of sta even stil bij het SBZ, je kan ook het PAS in je achterhoofd houden. Heu? Nee, het zijn geen genetisch gemanipuleerde schatjes van patatjes! Het zijn afkortingen die elke boer zeer secuur moet evalueren. Zij vormen het centrum voor de milieuvergunning die elk boerenbedrijf in orde moet houden.
IHD = Instandhoudingsdoelstellingen voor natuur.
SBZ = Speciale Beschermingszones
PAS = Programmatie aanpak Stikstof

Deze afkortingen zijn van levensbelang voor het harmonisch samenleven tussen de natuur en de landbouw. Om onze levenskwaliteit in stand te houden. In 1979 werd de eerste Europese Vogelrichtlijn beschreven, daarna, in 1992, kwam de Habitatrichtlijn. Dit kon enkel Europees besproken worden omdat dieren zich niet aan grenzen houden.  Deze richtlijn beschermde waardevolle habitattypes en vogelsoorten. Daarna bracht men de Speciale bescherminszones in kaart. Een Vlaamse boer moet rekening houden met 62 SBZ's, zo een 166.000 hectaren waardevolle natuur die beschermd worden. In Europa heeft men 26.000 van zulke zones, 18% van de EU oppervlakte.

In Vlaanderen zijn deze BSZ's vooral heiden, bossen, natuurlijke graslanden waar tal van diersoorten (hamster, kamsalamander, verschillende vleermuizen, enz.) en vogelsoorten (bruine kiekendief, slechtvalk, ooievaar, enz.) onder Europese bescherming staan.  Het toezicht over deze zones (BSZ) wordt uitgevoerd door de dienst IHD, de doelstellingen om deze zones instand te houden.

Met de Groene Hoofdstructuur wou de Vlaamse overheid 335.000 hectare natuur afbakenen in de wetenschap dat planten en dieren nood hebben aan grotere en meer aaneengesloten natuurgebieden. Indertijd werd het realiseren van dergelijke ecologische verbindingen gepromoot door Europa, maar van een verplichting voor de lidstaten was geen sprake. Daar zit het grote verschil met IHD. Op termijn moet Vlaanderen de gunstige staat van instandhouding bereiken voor alle Europees beschermde habitats en soorten die hier voorkomen. Vlaanderen stelt zich tot doel om dat tegen 2050 klaar te spelen. Niets doen, is geen optie want dat zou de EU niet pikken. Een lidstaat die niet in de pas loopt, mag zich na een vermaning aan sancties verwachten.