Manneken Pis

Deze werken heb ik niet gepland, 

ze kwamen naar mij toe

ze toonden zich zonder aankondiging

Als dochter van Belgische migranten in Argentinie, worstelt Jorgelina Haezenbrouck al heel haar leven met het feit wie ze is in hart en ziel. Haar moedertaal is ze verloren. Toch communiceert ze nog dagelijks met haar vader's land: Belgie. Ze boetseert in porcelein en is in Argentinie een bekende artiste. 

Toen haar eerste zoon werd geboren, maakte zijn hoofdje in porcelein, schilderde het diep goud en doopte het Manneken Pis. Jaren later trok ze al haar werken voor een overzichtscataloog. Het hoofdje liet zich niet zomaar fotograferen. De reflectie stoorde de lichtinval. Jorgelina trok het langs alle kanten, niet zo voldaan over het resultaat, zette ze de foto's ergens appart op haar pc. Jaren later stootte ze terug op deze foto's en zag er een rare reflectie in: zichzelf, haar handen, haar camera, haar houding als kijker, nu bekeken.

Ik keek naar manneken pis en hij keek terug.

Bij elke foto kwam er een beeld bij, een reflectie van mezelf. Manneken Pis keek naar mij terug, weerspiegelden mijn blik. Dwong me om verder te kijken, door mijn dualiteit van Argentijnse en Belgische. Mijn roots kwamen in beeld. De Vlaamse barrok uit mijn kinderjaren, verhalen anecdotes liedjes en de nostaligsche blik van mijn ouders, kwamen terug boven. Als migrant wordt je bekeken en kijk je aandachtig je nieuwe omgeving aan. Kijken en bekeken worden is een rode draad door je leven, zeker als je in Argentinie Haezenbrouck heet.

Wat gebeurt er als een ANDER naar je kijkt? 

wie wordt je in de blik van een ander?

uitkijken of uit kijken, steeds opnieuw een nieuw gezicht?

 Wat zie je?

een reFLECTIE?

ben je wie je bent 

een observatie  

                                            zoals je je toont 

                                                         gezien wordt

                                                                  met eigen ogen

                                      

                                     ingeblikt 

                                             gedefiniEERd 

                                                                  in het ogenBLIK

En wat als die blik nu eens niet van een persoon komt? Als diegene die je bekijkt een verpersoonlijking is van iets dat niet echt bestaat, een mythe, een object wat eigenlijk niet eens zo belangrijk is, maar plots toch ogen krijgt? Verpersoonlijking van een verpersoonlijking, opgeslort in de materiele sterfelijkheid van incoherente dingen om je heen. Wie kijkt dan? Wie geeft dan waarde aan het ogenblik? 

Dan wordt de blik een boomerang die recht door je ziel snijdt. Hij analiseert je zoals een scanner. Dia per dia krijg je een portret in je schoot geworpen. Een pervers spel tussen roots en een nieuwe thuis, de onmacht van de tweede generatie migrantenkinderen. De macht van de tweede generatie migrant om de grillen van het leven om te zetten in een open blik naar de wereld toe.

vlnr:Frederic,De redactie,Jorgelina, Gab

De tentoonstelling vond een stek in het mooie gerestaureerde Alianza Francesa in Rosario. De directeur Frederic Davanture verwelkomde ons met open armen. Hij was trots op het feit dat les Belges de weg vonden naar het ontmoetingscentrum dat een stukje Europa wil zijn in Argentinie. De Europese cultuur heeft in elk land zijn eigenheid maar is samen een sterke kijk naar de toekomst toe. Een blik naar de wereld, die groter is dan onze eigen tuin. 
De curator van de tentoonstelling, Gab Gablich, zette samen met Jorgelina een mooi stukje innerlijke analise neer.Deze tentoonstelling bezit maar een tiental foto's, doch is voer voor een eindeloze dialoog. Het idee achter dit alles is de uitgesproken discussie over migranten, wereldverhuizers, een eigen stek zoeken en je roots inwortelen. Zeker in een land zoals Argentinie is dit geen luxe. Iedereen komt van elders, iedereen leeft er met twee nationaliteiten in een gezin waar makkelijk vijf verschillende herkomsten harmonieren. Ouders Italiaan-Belg, samen Argentijns, grootouders, Spaans-Belg, en Italiaans Frans. En daar vond Manneken Pis zijn centrum, zijn innerblik.

Filmpje tentoonstelling, met dank aan VIW-Argentinie.