Een filmfestival is een feest. Overal ter wereld. Een filmfestival van de onafhankelijke film is meer dan dat, het is een manifest van een bestaande kloof tussen cineast en publiek. Zelfs tussen acteurs en cineast, en publiek. Grote namen geven zich niet vaak voor de 'kleinere' film. Er kruipt veel tijd in, er is weinig geld en weinig faam te verdienen. Toch zijn er altijd juweeltjes te vinden tussen deze onafhankelijke films. Zowel door hun waarheidgetrouw beeld, hun eerlijkheid, hun originaliteit, hun sponaniteit.
Dit jaar in BAFICI is dat niet anders. Er worden zelfs co Belgische films verwacht waar de mensen hier al lang op wachten. Het Joycean Society, The Sound of Music en vooral de openingsfilms: The congres.
Prachtige films zoals Dialogue d'ombres kan je enkel zien op deze festivals. Cineasten Huillet en Straub zijn iconen in de einzelgangers van de film. Deze laatste film Dialogue d'ombres is een sluitstuk van hun leven. Deze cineasten die eenzaam door het leven gaan maar hun ideeen in beelden kunnen weven, zijn zeldzaam en enkel te bekijken in de betere cinemazaal of in de festivals doorheen Europa en vooral in Buenos Aires, BAFICI.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten