donderdag 14 april 2011

Joepie met een Suzy wafel

De Suzy-wafels zijn we nog steeds niet vergeten en we herinneren ons nog de lome zomerdagen in het gras op onze buik, terwijl we Joepie lazen en wegdroomden van de leadingzanger van de Carpenters en de Partridge Family. Alleen de naam Sylvain Tack klinkt niet meer zo bekend in onze oren. Zijn werken des te meer. Mi Amigo, vonden we beter dan Veronica. We keken op naar de moedige radiomakers daar in de woelige Noordzee.



De lichte Vlaamse muziek werd in de jaren '70 door Sylvain groot gemaakt. Hij startte met zijn Suzy-wafels die zo lekker smaakten omdat ze pure commercie waren. Hij lanceerde Paul Severs, John Terra, zelfs de boeredochterre van Heylen, Samantha, Joe Harris en Paul Michiels. Tack was voor ons een avonturier die heerlijke leesvoer maakte. Rebels voor ons als kostschoolmeisjes. Hij sprak tot onze verbeelding toen hij naar Spanje vertrok om daar op het strand radio te maken. De BOB zat achter zijn veren, terecht of onterecht, dat zou ons een zorg wezen. Wij genoten van de fotosoaps in zijn sprankelende magazine.
Toen vertrok Tack naar Haiti. Toen begon het slechtere nieuws voor deze jeugdidool van de hedendaagse 50tigers. In 2006 werd hij op 72 jarige leeftijd levensloos aangetroffen in zijn woning, zelfmoord.

Nu willen ze een film maken over zijn leven. De Suzy wafelman, op het witte doek. Jean-Luc Bostyn en Noel Cordier gingen op zoek naar Tack en vonden zelfs een graf zonder steen. Het script zal worden geschreven door Erik Lamens. Het Vlaams Audiovisueel Fonds heeft subsidies gegeven voor het project. Bostyn en Cordier willen geen documentaire maken van Sylvain, wel een fictiefilm die gebaseerd is op zijn leven. Wat ze wel in de film willen brengen is het vechten tegen de bierkaai van Sylvain en zijn afstraffing van de Belgische staat hiervoor. Hij doorbrak het monopolie van de BRT, net zoals in Nederland Veronica de piraterij liet zegevieren. Hij haalde mooie jongens uit de bal- en kermistenten en zette ze voor een micro in zijn studio's. Joepie TOP 50 was wereldnieuws voor de jeugdige radiofans in Belgie en Nederland. De top 30 van de BRT was er klein bier tegen. Bij Joepie zaten wel de Vlaamse slagerzangers die we bij de BRT top 30 nooit hoorden. Tack bracht een stukje holywoodradio naar de lage landen, dat zou zeker in de film moeten terugkomen. De posters van de Partridge Family, de Bee Gees, Diana Ross, ze sierden het saai vlaamse behangpapier. Dat hij hiervoor als staatsvijand nummer 1 werd gebombardeerd is geen detail. Lamens, en wij met hem, hoopt dat de film in 2013 in de bioscoop te zien zal zijn.

2 opmerkingen:

  1. we kijken er naar uit ,en Sylvain is zeker niet vergeten
    erik

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heden, in 2014 heb ik er nog niets van gezien. Ik hoop dat dit project geen stille dood gestorven is, net als zijn onderwerp... Als ik er niet naar uitkeek, had ik dit niet geschreven. Kom op Vlaanderen, onderschat en vergeet uw helden niet. Hij vocht op zijn manier voor de Vrijheid, een kostbaar goed. Als je inmiddels ziet aan welke wetten het oprichten van een radiostation gebonden(!) is, dan zie je pas hoe (on)vrij we vandaag nog maar zijn... Viva Radio Mi Amigo, Viva Sylvain Tack, Lang Leve de Vrijheid van meningsuitdrukking. The Air is Free (zeggen ze). Als in deze materie de Wet dient ter bestrijding van Fanatisme, ben ik akkoord (stel je een station voor met fanatieke filosofieën, religies, etc ...), maar De Wet heeft Sylvain "vermoord", meer nog : voor een brave leverancier van muziek en ontspanning, was het zelfs OVERkill !!! Is dit een land van VRIJE handel ? ( p_dekeyzer@hotmail.com )

    BeantwoordenVerwijderen