maandag 8 oktober 2012

Peren en patatjes, appelen en tomaten

Een tuin op je achterkoertje, een moestuin in een zak, de stadstuintjes zijn niet alleen trendy , het zijn ook vaak redders in hongersnood. Solidarité stelt ons een zaktuintje voor, om mensen in achtergestelde wijken en in hongersnood gebieden te helpen op een simpele en doeltreffende manier. Je neemt een plastiek vuilzak, vult die met wat aarde, zet daarna in het midden een plastiek potje met stenen in, en vult daarna de zak tot aan de rand met aarde. Daarna vul je de zak aarde met water en plant je in de laterale gaten die je maakt, plantjes. Zo kan er op 40 cm2 een paar kilo spruitjes, tomaten, snijboontjes, peterselie, springbonen en dergelijke, worden geoogst. Dit idee werkt niet alleen in gebieden waar het moeilijk is om aan een volwaardige maaltijd te geraken. Je kan het gerust op je terras proberen.
Als je dan verder eco wil doen, schaf je ook de ijskast af, of koop je enkel een kleintje waar je alleen de hoogst nodige voedingswaren in bewaart. Groenten en fruit nemen veel plaats in, daar heeft de Koreaanse Jihyun Ryou iets op gevonden. Zij zegt dat groenten en fruit niet in de ijskast hoeven en dat het zelfs een deel van hun voedingswaarde wegneemt. Ryou studeerde aan de Nederlandse Design Academie in Eindhoven. De truuk die ze gebruikt voor haar nieuw design heeft ze van haar voorouders die dit systeem gebruikten om te overleven.
Zij stelt het alleen voor in een nieuw kleedje. Wat heb je nodig? Zand water en rijst.

Ryou plaatst haar groenten op een houten rekje, boven een schaaltje met wat water. Door dat water elke dag te verversen, blijft ook de groente vers. Het water leidt tot verkoeling, zodat de temperatuur hoger is dan in de koelkast, maar lager dan in de kamer.
Ryou bewaart sommige groenten ook in vochtig zand, een bewaarmethode die al eeuwen bestaat. Wortelen en jonge uien voelen zich daar lekker in. In het zand plaatst Ryou de groenten rechtop, zoals tijdens hun groeiproces, wat volgens haar de bewaartijd verlengt.
Een ander opmerkelijk bewaarmiddel is rijst. De korrels komen van pas voor producten die niet in een koelkast kunnen, zoals kruiden, knoflook of uien. De rijst neemt vocht op, wat de kruiden droog houdt en maakt dat ze niet klonteren.

Ze heeft zo nog een handvol trukjes, allemaal uit de lade van grootmama. Appels naast aardappelen, als je appels bij ander fruit legt, rijpt het fruit vlugger door het ethyleengas dat appels uitademen, aardappelen daarentegen kiemen trager met dit gas. Een kunstgreep die ze ook gebruiken om groene tomaten, net voor het verschepen rood te laten zien: overspuiten met ethyleengas.


Met haar oude methodes in een actueel jasje hoopt de Koreaanse de voedselverspilling tegen te gaan en minder energie te verbruiken. Ze haalde haar kennis uit de overlevering, die traditioneel mondeling werd doorgegeven.
‘We hebben voedsel weggestopt in de koelkast. We laten de verantwoordelijkheid over aan de technologie', schrijft ze op haar weblog. ‘We observeren ons voedsel niet meer, waardoor we niet meer begrijpen hoe we het moeten behandelen. Dat wilde ik omkeren met mijn ontwerp.'


Geen opmerkingen:

Een reactie posten