De wereld is terug ondergedompeld in onzekerheid. De politieke wereld wordt uitgejouwd of vriendelijk maar met aandrang gevraagd om terug moraliteit en loyaliteit in hun vaandel op te nemen. De financiële markten krijgen weer rake klappen. Het geld rolt vierkant en weet niet goed waar naar toe. Geld in onze maatschappij wordt vaak het 'slijk der aarde' genoemd, maar we weten wel beter. Het is een instrument dat ons doet overleven. Alleen daarvoor verdient het ons respect. Goed en wel, maar wat gedaan met al dat slijk dat ons eten, verwarming, verfrissing en een dak en kleding verschaft?
De munten zijn uitgevonden door de mensen. Vroeger hingen die nog samen met de hoeveelheid goud dat een land in zijn kluis had liggen. Tegenwoordig heeft het ene niets meer met het andere te maken. Het is meer 's lands inkomen en economisch huishouden dat de waarde van de nationale munt bepaald. Dat is tegenwoordig ook al wat veranderd en zijn het vaak de internationale roddels die de bovenhand halen. Onder al deze onzekerheid en gesjoemel komt 1 waarde terug naar boven: het goud, het bijna zwaarste metaal van deze planeet.
Beleggers die het niet meer weten en niet willen afhangen van wat er in de kranten verschijnt, al of niet verzonnen, beleggen terug in dit metaal. Zo groot als een chocoladereep, zo zwaar als 'lood', het vertegenwoordigt op het moment een grote hap van het kousengeld van de spaarders in de wereld. Waar die aantrekkingskracht vandaan komt, is nog niet achterhaald. Wel brengt het in tijden van grote onzekerheid, een standvastigheid.
Maar hoe koop je dat duurzame chocolade reepje?
Het is wel iets moeilijker dan een spaarboekje, zoals de Belgen gewoon zijn, toch is het niet zo exclusief als u denkt. In repen van verschillende grootte of in muntjes kan u het bij de bank krijgen. Het kan een deel van uw zorgen omzetten in zwaarwichtige zekerheid, want de euro op uw boekje schrijft men tegenwoordig met een vraagteken achteraan, ook de dollar op uw aandelen of obligaties zijn onderhevig aan gefronste wenkbrouwen. Het metaal stijgt en daalt wel wat, maar blijft zijn grootste waarde behouden.
De laatste maanden is de aankoop van het goud in Argentinie ver-5-voudigd. In de nationale bank van Buenos Aires worden niet veel dollars of euro's meer verhandeld. De Argentijnen willen zware blokken voor hun geld. Ze kopen munten of repen van 100 gram tot 1 kg. Ze sleuren dit metaal hun huizen binnen en zetten het hier en daar op de schouw als teken van appeltje voor de dorst.
Het goud dat u zo koopt wordt gekeurd langs binnen en langs buiten. De herkomst wordt nagekeken, de zuiverheid getest met gesofistikeerde apparaten, de densiteit en de juistheid van gewicht. Daarna krijgt het een stempel met de bankgarantie als bewijs van goed gedrag en zede.
De munten die je ook kan kopen, zijn iets duurder omdat het een kleine markt-meerwaarde meekrijgt. Naargelang de vraag en aanbod van een Belga of een kruger of een Louistje is het centje iets duurder dan de grammetjes van het zuivere metaal zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten