Helpen is een kunst. Niet iedereen is hiervoor in de wieg gelegd. Hoe vaak draait een hulpplan , hoe klein ook, uit op een frustratie voor de helper. Iemand helpen vertaalt zich vaak in de andere willen overtuigen van jou gelijk, van hoe de andere het 'moet' aanpakken. Dat opdringen van onze wil, ook al is dat goed bedoeld en met de bedoeling om de andere te helpen, is een blijft een dwang. Of dit nu gebeurt tussen vrienden, familie, politieke partijen naar de bevolking toe of van staat tot staat, helpen vertaalt zich vaak in het opleggen van wat de helper denkt dat goed is voor de geholpene.
We zien hier genoeg voorbeelden de krantenkoppen passeren de laatste dagen. Hoeveel financiele en menselijk hulp is er niet naar Libië, Tunesië en Egypte gegaan. De meeste van deze hulp was echt niet om dictators te steunen, maar in praktijk draaide het daar wel op uit. Steeds is er de hoop dat er een beetje doorvloeit naar de basis van de bevolking.
De 20ste eeuw staat gekend voor zijn militaire acties. Velen werden georganiseerd als 'hulp' hoe agressief ze ook overkwamen. Ook de opvoeding uit die tijd bestond uit een hoop agressie en na elke klap kregen de kinderen te horen dat het voor 'hun eigen goed' was, het was om te helpen, niewaar. Deze zienswijze is in de 21ste eeuw veranderd. De militaire acties zijn nog agressief maar meer en meer voeren militairen nu humanitaire acties uit. De vredestroepen worden het veld ingestuurd om de peacemakers te beschermen. Het is niet ideaal, laten we daar duidelijk in zijn. De militaire acties in Iran en Afghanistan kunnen door niemand worden goedgepraat. We blijven sloganderen dat het 'voor hun eigen goed' is.
Toch is er een verandering voelbaar. De grootste militaire firma BAE werkt reeds sinds de Bush-administratie aan een plan HTS genoemd. Human Terrain System, niet allemaal rozegeur en maneschijn, wel een kentering. Hoe het wordt uitgewerkt, positief of negatief, ligt nog steeds bij de legertop en de beleidsmensen van de Verenigde Staten. Dat men nu van een positieve en negatieve kant kan spreken, is al een kentering, een bom heeft maar één zijde, nl. waar hij ontploft en verwoesting aanbrengt. BAE zoekt in het kader van HTS sociale wetenschappers om een beter antropologisch inzicht te krijgen op het terrein zelf. Sociologen en anthropologen zijn cruciaal in het HTS programma. Zij verzamelen data over gewoontes en cultuur van de samenleving waar de US-troepen actief zijn. Langs 1 kant helpt dit om de occupatie te vergemakkelijken, langs de andere kant wordt het militaire actiegebied humaner bekeken. Hierdoor groeit de kans dat er minder menselijke onnodige drama's worden veroorzaakt. Er is een positieve zijde mogelijk in het militair optreden.
Verschillende wetenschappers in het HTS programma zeggen over zichzelf: " We krijgen vaak kritiek dat we de sociologie en antropologie vermilitariseren, maar wat we eigenlijk doen is het militair apparaat socialer maken."
Dit programma kan het naar elkaar groeien van de twee kampen verbeteren. Elkaar leren kennen is de eerste stap naar vrede toe. De HTS website schrijft dat de hoofdbedoeling is om de US militaire gezagsdragers het terrein langs de humane kant te leren kennen. Dit mogen we niet naief bekijken, daar ben ik me degelijk van bewust, wel is het een opening naar een militaire oplossing met minder blind geweld. Het bericht van de Afghaanse president van dezer dagen in de media is daar een voorbeeld van. Hij vraagt de US troepen om zijn land te verlaten of om ten minste de Taliban aan te vallen daar waar de Afghaanse experts al jaren naar wijzen, in de Talibanbolwerken en de agrarische dorpen met rust te laten. Een ander voorbeeld van terreinwerking is als de beleidsmensen van het Westen meer tijd en energie gestoken hadden in het sociologisch en atropologisch bekijken van de Arabische wereld, ze de revolutie hadden zien aankomen en hulp kunnen bieden in het anticiperen van de democratie ipv de dictators verder te financieren in de hoop dat er een paar graantjes naar de bevolking zou vloeien.
Het HTS programma laat verscheidene wenkbrauwen fronsen, inderdaad. Niet alle wetenschappers uit de sociologie staan hier achter. Het programma valt nog steeds onder militaire bevoegdheid, indoctrine en geweld is dan nog steeds dicht bij. "Als men dat geld zou gebruiken om universiteitsstudenten elkaars taal en cultuur aan te leren, zodat men een generatie zou krijgen die elkaar kennen en elkaar begrijpen, zou dit meer opbrengen dan nu wetenschappers uit de universiteiten te trekken en onder militair gezag te plaatsen. Het HTS programma is in theorie een verbetering, als het uit de militaire sfeer wordt gehaald, zal het in praktijk ideaal worden."
bron:
HTS wikipedia
BAE HTS program
Geen opmerkingen:
Een reactie posten