Tango tussen de bomen

Met geld koop je niet alles, liefde is veel meer waard

In Belgie, en de rest van Europa is het makkelijk: bijna geen wisselkoersen meer. De euro heeft een groot berijkgebied. Als je buiten Europa reist, leeft of tijdelijk werkt, is dat anders. In Argentinie bevoorbeeld, heb je minstens 8 verschillende koersen voor je dollar of je euro. Een Soya-, spaar-,blauwe (zwarte)-,officiele- een beurs-, een in-en export dollar. Er zullen er nog wel een hoop zijn, die mij niet bekend zijn. Dit is goed nieuws voor de speculant. Je maakt geld met geld, ieders droom. Maar zo makkelijk is het niet. 

Zelfs als je niet met de mallemolen van het wisselen meedoet, is het een fascinerende wereld. Er rijzen steeds nieuwe woorden op die verband houden met dit wisselspel. De zwarte dollar, die je wisselt in de straten, noemen ze Dollar Blue, van blauw of van 'the blues' misschien. De mannen/vrouwen die in de straat je biljetten wisselen, worden 'arbolitos' genoemd, boompjes. Verwijzend naar de gewoonte van hondjes om een mooie boom uit te zoeken om hun pootje op te heffen? Dat het een hondenstiel is, is wel waar. Deze mensen staan heel e dag in drukke winkelstraten in elke voorbijganger zijn oor te fluisteren: cambio, cambio, cambio cambio....als het geen vier keer is, heb je zeker niet goed geluisterd. Enerverend...vooral als je niets hebt om te cambieren of te wisselen.




Deze blauwe dollar is uiteraard illegaal, toch is er een hele markt rond en staat de wisselkoers open en bloot in alle kranten. De officiele dollarprijs staat ongeveer op 8.50, terwijl de blauwe springt van 15 tot 12.50, al naargelang het weer, de tijd van de maand en de honger van de koper of verkoper. Deze waarde wordt bepaald door de straatgezindheid en is eigenlijk een emotionele barometer. Economische regels volgt deze blue niet, wel de economiche gevoelstemperatuur.

Waar wie zet nu juist de koers vast van een zwarte munt?

De koers wordt vastgepind op krantenartikels, gefluister in de straten en de verkoopcijfers van de winkeliers. Al deze prikkels worden verzameld in een straatgewoel dat in de 'wisselgrotten' wordt opgevangen. Het gaat soms over kleine verschillen. De wisselman zegt soms dat de prijs met 10 centiemen of 5 gedaald of gestegen is, waar komen deze kleine fluxen vandaan?

"Het is echt vraag en aanbod," zegt een speculant. "Sinds er geen officiele wissel meer mogelijk is, of toch bijna onmogelijk is, zoeken mensen andere wegen en val je in een anarchie. Toch heeft de anarchie van geld ook regels. Ze worden wel niet bepaald door de regering, wel mee bepaald. Als de regering gekke dingen doet, gaat onze prijs omhoog." 

De kranten zijn dus een grote bron van inkomsten voor de wisselaars. De zwarte of blauwe dollar wordt vooral gebruikt door mensen die op vakantie willen gaan en toeristen die binnenkomen. Ook de spaarder die de inflatie (+/-5% per maand) wil voorzijn. De zakenwereld maakt ook gebruik van deze illegale markt. Al deze mensen bepalen met hun emoties de prijs. Elke dag begint een dag in the city van Buenos Aires: 'What is the rate today?'

'De mens achter de prijs is een kalende echtgenoot, een vader, een hardwerkende jonge, een meisje met een fris bain-de-soleil, die dromen van een vakantie aan zee. De persoon achter de rate is een dromer, een ontsnapper aan de dagelijkse werkelijkheid van rekeningen en oplopende voedingsprijzen,' onze speculant zet zijn glas wijn even neer. Om ons heen krioelt het van de mensen die af en aan lopen in een zinderende zon. Middaguur in The City, het vrije uurtje, tijd om te eten en gauw te wisselen voor de bank sluit, want dan sluit ook de illegale wisselgrot. 'Wij hebben ook onze rust nodig,' gaat de speculant verder. 'We moeten de markt altijd een stap voor zijn. Onze klanten weten heel goed waar wij naartoe gaan, a la minute worden we in het oog gehouden. Als we zakken, is er een stormloop naar onze mannetjes in de straat. De rokers hebben altijd een mooi excuus, zij mogen het kantoor verlaten om buiten even te saffen. Je zou dus voor minder even roker worden.'

'De prijs is uiteraard niet enkel smoke and fire, er komen echte berekeningen aan te pas. De prijs van de US dollar en de Argentijnse peso, wordt bekeken en dan wordt er gerekend met een hoop logaritmes. Een munt wordt bepaald door wat je kan doen met deze munt. Wat kan je ervoor kopen, wat geeft de maatschappij, de economische leefgroep waar deze munt actief is, jou terug voor je 100 eenheden? De truuk is om equivalente goederen te vinden, in ons geval, in Argentinie en in de Verenigde Staten. Elke 20 minuten berekent een pc de prijzen van deze goederen in verschillende locaties. Die worden gepubliceerd en aan de hand van die analyse wordt de prijs gezet. De officiele munten worden ook zo berekend. Alleen houdt de paralelle of de blauwe of de zwarte munt rekening met echte prijzen en niet met de officiele index die een regering wil wijsmaken. Als deze index klopt, valt het nut van de paralel dollar dadelijk weg. Als deze heel hard verschilt van de werkelijkheid, wordt de blauwe dollar een noodzaak.'

Onze speculant sluit af met goed nieuws: 'Een eerlijke regering zorgt voor een eerlijke bevolking en dan krijgt iedereen een eerlijke prijs.' Een wijze les.