De kritiek die de Goednieuwskrant over haar krijgt, is vaak lachwekkend, soms zielig en soms bijtend als zuur. En toch is er in de maatschappij van vandaag nog plaats voor goed nieuws. Nieuws positief belichten geeft ook informatie door. De mensen in de media brengen die helpen in oorlogsgebieden heeft ook een nieuwsgehalte. Waarom zou dit minder verkopen dan de informatie over hoeveel bommen er gevallen zijn en hoeveel benen en armen er in de lucht vliegen?
De zwarte en soms sensatie beluste nieuwsberichtgeving, zorgt voor verzuring of erger nog, voor gewenning, een immuun gevoel. 'Zet het nieuws af want het is toch waar weer over gruwelijke zaken.' Zou het niet nuttiger zijn dat men toch naar het nieuws luistert omdat de grote orkestleider Barenboim een gratis concert geeft ten voordelen van de vrede in Israel en Palestina? Dat hij een orkest heeft samengesteld met Israelieten en Palestijnen die samen musiceren en hierdoor elkaar leren kennen. Met veel ruzie en discussie, toch met elkaar kunnen praten zonder wapengekletter? Deze verhalen geven ook de info door dat er oorlog is in het Midden Oosten, maar geeft hoop weer, en ook dat is nieuws.
Nieuws is informeren, proberen zo objectief mogelijk een relaas van de feiten te geven. Het zijn juist die feiten die het soms al subjectief maken. Door deze feiten in een negatief daglicht te stellen, krijgen we allemaal het zuur. Door mensen aandacht te geven die processen beginnen voor spelende kinderen, voor een school over hun deur, voor de scouts die elke zondagmorgen teveel lawaai maken. Het zijn fait divers uit onze samenleving, waarvoor ik nog wel 100 andere faits divers kan vinden: de scouts die een tof kamp hadden, mensen in Wallonie die de Vlaamse scouts helpen bij het noodweer, een school die met hun schoolorkest naar het bejaardenhuis in de buurt trekken en een concert geven voor kerstmis. Wat is hier minder 'nieuws' aan dan een verzuurde man of vrouw die naar de rechter stapt voor een huilende baby? En toch verschijnt het laatste in de krant, en zijn de andere feiten kleine lettertjes in een blog.
In zijn artikel vertelt Dries Deweer over verzuring. Hij heeft geen hoop meer voor de huidige generatie. Wat ik ten stelligste tegenspreek. In het 8 jarig bestaan van deze krant, ziet de redactie zeker een kentering en dit bij de huidige generatie.
De zwarte en soms sensatie beluste nieuwsberichtgeving, zorgt voor verzuring of erger nog, voor gewenning, een immuun gevoel. 'Zet het nieuws af want het is toch waar weer over gruwelijke zaken.' Zou het niet nuttiger zijn dat men toch naar het nieuws luistert omdat de grote orkestleider Barenboim een gratis concert geeft ten voordelen van de vrede in Israel en Palestina? Dat hij een orkest heeft samengesteld met Israelieten en Palestijnen die samen musiceren en hierdoor elkaar leren kennen. Met veel ruzie en discussie, toch met elkaar kunnen praten zonder wapengekletter? Deze verhalen geven ook de info door dat er oorlog is in het Midden Oosten, maar geeft hoop weer, en ook dat is nieuws.
Nieuws is informeren, proberen zo objectief mogelijk een relaas van de feiten te geven. Het zijn juist die feiten die het soms al subjectief maken. Door deze feiten in een negatief daglicht te stellen, krijgen we allemaal het zuur. Door mensen aandacht te geven die processen beginnen voor spelende kinderen, voor een school over hun deur, voor de scouts die elke zondagmorgen teveel lawaai maken. Het zijn fait divers uit onze samenleving, waarvoor ik nog wel 100 andere faits divers kan vinden: de scouts die een tof kamp hadden, mensen in Wallonie die de Vlaamse scouts helpen bij het noodweer, een school die met hun schoolorkest naar het bejaardenhuis in de buurt trekken en een concert geven voor kerstmis. Wat is hier minder 'nieuws' aan dan een verzuurde man of vrouw die naar de rechter stapt voor een huilende baby? En toch verschijnt het laatste in de krant, en zijn de andere feiten kleine lettertjes in een blog.
In zijn artikel vertelt Dries Deweer over verzuring. Hij heeft geen hoop meer voor de huidige generatie. Wat ik ten stelligste tegenspreek. In het 8 jarig bestaan van deze krant, ziet de redactie zeker een kentering en dit bij de huidige generatie.
Het zaaien van kiemen die zuur opslorpen is een mogelijke therapie. Sprookjes dat de wereld perfect moet zijn en dat leven liefde is, doorprikken met diezelfde liefde en niet met artikels waarvan de zuurtegraad slecht is voor de gezondheid. Spelende kinderen zijn niet altijd hooligans, wakende honden zijn geen keffers, luide burenmuziek kan een uiting zijn van een leuk feestje, volgende keer is het uw feestje... misschien. Deze knop omdraaien dat 'iedereen mij wil pesten' moet vanbinnen komen, verdraagzaam zijn hoort bij de zin van het leven en past niet alleen in het socio-maatschappelijk plaatje als iedereen naar u kijkt. De beste remedie tegen het zuur: een stuk pure chocola!
Lees hier het artikel van Dries Deweer Artikel kan je lezen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten