Sirtaki crisis

Mensen in crisis, economische onderdompeling, het is de redactie niet onbekend. Argentinië is er sinds mensenheugenis kampioen in. De laatste crisis is er echter blijkbaar eentje te veel of te ver, want die duurt al 8 jaar en wordt met de dag erger. Het zijn niet de mensen die er de oorzaak van zijn, dé mens in de straat tocht niet. Wel de politicus-mens, hoewel dat oorvoegsel soms een negatie is van het achtervoegsel of omgekeerd.
Aangezien Griekenland en Argentinië vaak met elkaar vergeleken worden in verband met de crisis, wil de GNK dit keer ook over de brug komen. Goed nieuws in volle crisis, het is makkelijker te vinden dan verwacht. In crisis bloeit de solidariteit open, mensen voelen hun eigen ellende minder als ze zien dat anderen nog meer hulp nodig hebben dan zijzelf. De mediageile commentaren over Griekenland ebben stilletjes weg. Maar in Griekenland blijft de crisis actueel en een deel van het dagelijkse leven. De gewone Griek ploegt verder en dit met een optimisme waar we in België nog een les aan kunnen nemen. Een uitspraak van een Argentijnse kelner blijft me bij. Op de vraag of de mensen in Europa echt lijden onder de crisis, zei ik 'ja het is er moeilijk en de mensen moeten er knokken'. Zijn antwoord was scherp en in zijn situatie misschien wel juist: "tja crisis in Europa is zoiets als: van 3 auto's in een gezin naar 2 auto's afzakken."
Dit geldt zeker niet voor Griekenland dat ook Europa is.

Europa heeft zo zijn eigen manier om een crisis te bestrijden of te verwerken. Jimmy Jamar doe dat via een cultuurmarathon. Hij is de vertegenwoordiger van Europa in België, en wil dit jaar weer

Griekenland anders onder de aandacht brengen. Vorig jaar deden ze dat met het thema: Wat kan Europa doen voor Griekenland. Nu draaien ze alles om en terecht: Wat heeft Griekenland aan Europa te bieden. Iemand die hulp krijgt, wordt vaak in een hoek gedrukt van het slachtoffer, de arme duts, het schaap... Maar vaak is de realiteit anders. Mensen, organisaties, projecten die hulp nodig hebben of krijgen, hebben meestal heel wat in hun mars en heel wat om te geven aan de rest van de wereld, vandaar misschien dat ze de springplank naar het grote succes missen.

oudste olijfboom van Griekenland, gespleten verrimpeld, toch heeft hij nog vruchten in zijn kruin

De cultuurmarathon rond Griekenland opent met de chef kok Dimitriou Giorgos, op 9 mei zal hij een kookworkshop geven met uiteraard centraal de Griekse keuken.

Een ander project in de kijker is Belgium Buys Greek Products, van Niovi Kyriazakou. Zij veroordeelt ook de besparingen van Europa en de onvolwassenheid van haar regering ivm de zware crisis, maar zij is hoopvol naar de toekomst toe omdat ze weet dat de Grieken moedig genoeg zijn om verder te gaan.

‘Grieken handelen bovendien veel emotioneler, veel meer vanuit het hart’, kadert Kyriazakou de gewelddadige protesten. Ze hekelt de kloof tussen de Europese politieke elite en de Griekse burger. ‘In Europa domineert een theoretische, financieel-economische mentaliteit. Die staat ver af van de Griekse bevolking, die de tol betaalt van het besparingsbeleid.’ Haar collega Katarina Tsichlaki wil dan weer de klemtoon leggen op het belang van het toerisme. ‘Het toerisme is ontzettend belangrijk’, zegt ze. ‘Zeker nu.’ Volgens Tsichlaki primeert dat voor de meeste Grieken op hun negatieve gevoelens. ‘Eens het zomer wordt, vergeten de Grieken hun problemen.’ Ze blijft hoopvol over de toekomst van haar land. Dimitriou beaamt: ‘Het zit in het DNA van de Grieken om door te gaan.’