Meer over Esperanto
Dit idee en deze droom is niet nieuw. In 1887 droomde Lejzer Zamenhof hier ook van. Hij ontwierp de kunsttaal ESPERANTO, een makkelijk te leren taal, samengesteld uit verschillende talen met een lichte basis van latijn. Esperanto : iemand die hoopt. Hij beschreef in zijn boek 'La internacia Lingvo', de internationale taal, over de kracht van een uniforme wereldtaal, over de taak om politiek neutraal te zijn. Hij benadrukte de macht die er uitgaat van mensen die elkaar begrijpen en kunnen verstaan, zonder tussenpersonen zoals tolken. Esperanto is nooit echt uit de startblokken geraakt. Het wordt nu wel in 115 landen gesproken door 2 miljoen mensen, maar dat is niets vergeleken met de wereldbevolking.
De esperanto-sprekers kiezen wel bewust voor deze taal uit overtuiging van de noodzaak om verschillende culturen met elkaar te verbinden, via een neutrale makkelijk en simpele wereldtaal. De esperantisten hebben ook een soort identiteitskaart: Pasporta Servo, wat hen in staat stelt om gebruik te maken van het wereldwijde netwerk van Esperanto. Zij reizen makkelijk, worden opgevangen door andere esperantisten. De bedoeling is om culturen dichter bij elkaar te brengen. In 1954 is Esperanto officieel erkend door UNESCO. In 2007 werd het de 32ste taal die voldeed aan het 'gemeenschappelijk Europees referentiekader voor Moderne Vreemde Talen: Leren, onderwijzen en beoordelen.' In wikipedia staan 11.000 artikels in Esperanto, 21.000 in het Nederlands (213.000 in het Engels) Wereldwijd zijn er 6.912 officieel erkende talen, Europa kent binnen zijn grenzen 239 verschillende talen. Enige uniformiteit zou inderdaad de neutraliteit en de verstaanbaarheid ten goede komen.
Bron: wikipedia.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten