Aziatische oliestaatje

Azië is reeds een aantal jaren een reizende en rijzende ster. De economie van Zuid Korea, de rare maar kuitbijtende buur Noord Korea, Japan als buitenbeentje economisch gezien, de calamiteiten van China, zijn reeds bekend in de economische wereld. Maar wat over Rusland? We horen verhalen over multi- miljonairs die voetballers en voetbalteams kopen alsof het 'ne smos' of 'een broodje pikant' is. Verder horen of lezen we er niet veel over in onze Westerse pers. Tenzij kritiek op de sociaal-politieke knepen van Medvedev/Poetin.


Hun rol groeit en wordt gemeten als nieuwe globale economische kracht in de BRIC-landen. Vooral het deel van Rusland dat in Azië ligt, speelt daar een belangrijke rol in. Daar komt nl de gas vandaan. Deze gas is belangrijk voor de verdere ontwikkeling van Azië zelf. 
             

Liquefied Natural Gas (LNG) is transported by tanker from the Sakhalin-2 LNG plant  [Jon Letman]

66 jaar na de WOII leven Rusland en Japan technisch gezien nog steeds in een toestand van oorlog. Er is tussen deze twee landen nooit een vredesovereenkomst getekend. Toen men dit regelde stelde Rusland een bijzondere eis: zij eisten het 948 km grootte eiland Sakhalin op dat juist boven Japan ligt. Dit eiland in de vorm van een vis, is groter dan Ierland en is rijk aan hout, vis, steenkool, olie en gas. Een kleine schatkamer en dit 43 km van de Japanse grens. Sakhalin is daarom de brug tussen de twee mogendheden in Azië. Dit wel niet altijd zonder slag of stoot. We herinneren ons nog het passagiersvliegtuig dat de Russen neerhaalden in 1983, met de reden dat het een spionagevlucht zou zijn en over Russisch grondgebied vloog, terwijl het eigenlijk de Japanse grens nooit overschreden had. Het eiland is verdeeld in twee, maar geen van beide machten erkent de juistheid van de grens.
De inwoners van dit eiland laten dit allemaal aan hen voorbij gaan. Ze leven zoals in een Russisch Monaco. Er is werk met overvloed en goed betaald. De meeste multinationals uit de energiewereld zijn hier vertegenwoordigd: Shell, Exxon, Total...
Sakhalin is de schatkamer van de nieuwe BRIC-landen, zij begeren niet alleen de visrijkdom, ook de olie en de gas. In de eerste helft van 2011 produceerde Sakhalin iets meer dan 8 miljoen ton ruwe olie en 13 biljoen kubieke meter natuurlijk gas.
Het interessante aan Sakhalin is dat deze regio politiek en sociaal betrouwbaar is. Niettegenstaande de verbale macho-taal tussen Rusland en Japan, werken ze schouder aan schouder in de raffinaderijen op het eiland. Landen zoals Nigeria, Venezuela en Irak zijn hierdoor minder interessant als investeringsgebied. Toen de tweede Sakhalin liquidgas plant werd geopend door Russisch kapitaal, zei de Japanse Eerste Minister Taro Aso dat Rusland een venster naar Azië had geopend.
Sakhalin mag dan wel de welvaart hebben van een oliestaat, het heeft niet het weer. Het kan op 1 dag veranderen van open hemel, tot mist, regen en sneeuw. Het lijkt wel een Belgisch klimaat. Het ligt dichter bij Hawaï dan bij Moskou, wat niet wil zeggen dat de Russen het isoleren. Het lijkt een gegeerd vakantie-oord te zijn voor de Russen. Ook wordt het vaak bezocht om contracten af te sluiten tussen Russische en Amerikaanse zakenmensen. Ook Japanners komen er graag, ook al is dit technisch gezien voor hen oorlogsgebied. Het eiland is het Zwitserland van Oost-Azië, even rijk als stabiel als neutraal, all for the business. Ook Russen van arme streken en provincies en armere buurlanden komen naar het eiland als gastarbeiders. Er is werk genoeg en het wordt goed betaald. Zij worden georganiseerd opgevangen en er is genoeg sociaal onderdak. Een eeuw geleden was het de staatsgevangenis van Rusland, Chekhov bracht er drie maanden door. Andere familieleden van gevangen zijn nu ereburgers op het eiland. Zij leven er in comfortabele welvaart of hoe een dubbeltje rollen kan. Zelf Chekhov heeft er nu zijn eigen museum, naast Avenue Lenin.

Het probleem van Sakhalin is zoals in alle rijke landjes, de rijkdom zelf. De jeugd begint rond te hangen, drugs en dure auto's scheren door de straten zonder respect voor mede-chauffeurs of voetgangers. Hoe groter de SUV, hoe meer plankgas. Jeans en high heels paraderen in de straten op de lichtheid van het bestaan. De keerzijde van de medaille van succes.