Lelie-van-Dagen

De lelie-van-Daaltjes komen te vlug uit hun schulpje. De Koninklijke Unie van Floristen van Belgie willen dat de klokjes zich nog even gedeisd houden. De zon van de laatste dagen denkt daar anders over. Als ze zo blijven groeien, zijn ze uitgebloeid tegen de eerste mei. Of dat dat zo belangrijk is? Nu is het ook al lief om lelietjes van daaltjes of meiklokjes te geven. Anticiperen is beter dan niets. Johan Vandebroucke zegt dat de tuinders hun airco in de serres aanzetten om de bloempjes te laten geloven dat het nog te koud is om hun klokjes te laten klingelen. Al deze bezorgdheid komt neer op het laatste zinnetje dat de veilingmeester zegt: "De prijs hangt af van vele factoren, toch zal het warme weer er misschien wel een invloed op hebben."
Voor de bloemisten begint een drukke periode: dit jaar vallen verschillende bloemenfeesten op elkaar: secretaressendag, Pasen, 1 mei en moederdag in sommige provincies.
Dat de meiklokjes in de tuinen nu al bloeien, is goed nieuws voor de professionele bloemenkwekers, meens Walbers van de floristen unie van Belgie. Er zal dan minder wildverkoop zijn. De bloemen die door het officiele circuit verkocht worden komen van Frankrijk, deze zijn reeds geplukt en gestockeerd. In Wallonie hebben de meiklokjes een grotere symbolische waarde dan in Vlaanderen, weet Walbers.

Meiklokjes heten ook Lelietje-der-dalen, of lelietje-van-dalen. Het zijn lentebloeiers, vandaar hun volkse naam: meiklokjes. Ze zijn bijna de enigste bloempjes die zich zo strikt aan hun bloeitijd houden. Zij komen in Hoog-Belgie en Nederland vrij algemeen voor in lichte bossen en duinhellingen. De witte klokvormige bloemen bieden in het voorjaar een mooie aanblik in het bos. Hun tere en zoete geur spreekt niet alleen ons aan, ook vele insecten. En die zorgen dan weer voor de bestuiving van de plant. De plant verspreidt zich hoofdzakelijk door een ondergrondse kruipende wortelstok, toch komen er zaadjes aan de planten. Deze zaden lijken op erwtjes die rood worden als ze rijp zijn en twee blauwe zaden dragen.
Het bloempjes wordt op 1 mei gegeven aan iedereen die je lief is. Dit was een Germaans gebruik. De bloempjes waren gewijd aan Ostara, de godin van de lente en het opkomende licht. Zij was de zus van de god Thor. Om haar te eren brandden de Germaanse volksstammen vreugdevuren in het begin van de lente. Haar vereerders grooiden meiklokjes in het vuur. Toen meneer pastoor door de Germaanse volkeren trok, was het gedaan met Ostara en stonden de lelietjes van dalen aan de voeten van Maria, de meimaand is Maria maand geworden.

Meiklokjes staan voor het begin van het leven, oprechtheid, discretie en absolute zuiverheid. Zij werden in de 17de eeuw gebruikt voor hart- en hersenversterkend middel, vooral voor hartritmestoornissen. Ook in de cosmetica worden ze veel gebruikt. Hun geur is verwerkt in heel wat parfum en als je de bloempjes voor zonsopgang plukt en over je huid wrijft, voorkom je zomersproetjes. In het Zwabisch-Duits heten zomersproetjes Maieenblimlein (meibloempjes). Nog even een romantisch gedicht van Ludwig uhland uit de 18de eeuw:

Met de dauw van het meiklokje

wast het meisje haar gezicht

baadt ze haar gouden lokken.