Libië heeft het staakt het vuren afgeroepen, nietes zeggen de rebellen. De Navo en de VN veiligheidsraad hebben een No-flyzone uitgesproken over Libië, pas daar mee op, zegt Kadhafi.
Wat is er nu aan de hand en wat is een No-flyzone?
Hoe het staakt het vuren gerespecteerd wordt, is niet duidelijk. Wat een No-flyzone is wel. Er is in de afgelopen twintig jaar tijdens militaire conflicten vier keer naar een no-flyzone gegrepen. In Irak werd in 1991 een No-flyzone afgedwongen door de Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Dit na de uitkomst van de Golfoorlog in 1991. Een No-flyzone is een zone waar niet gevlogen mag worden. Deze strategie wordt meestal gebruikt voor militaire doeleinde, het heeft een demilitariserende werking, toch in de lucht. In Irak werd een no-flyzonde opgericht om de koerden in de bergen te beschermen. In Bosnië werd een no-flyzone uitgeroepen door de Veiligheidsraad in 1992 over het gebied Bosnië Hersegovina. De NAVO hield toen het luchtruim in de gaten zonder op te treden. Pas in 1993 werd de resolutie van no-flyzone uitgebreid met 'alle noodzakelijke maatregelen' waardoor het verbod echt kon worden afgedwongen. In 1999 kondigt de NAVO een vliegverbod uit boven Kosovo, dit mondt uit in een reeks luchtaanvallen op het toenmalige Joegoslavië waarmee het Servische gezag werd verjaagd. Nu hebben we een No-flyzone boven Libië, en dadelijk met 'alle noodzakelijk maatregelen'. Het besluit is gekeerd tegen Kadhafi. Dit besluit werd genomen omdat de Veiligheidsraad bang is dat Kadhafi zijn bevolking zal straffen voor de rebellie in de tweede stad van zijn land. Het besluit staat de lidstaten van de NAVO toe om alle noodzakelijke maatregelen te nemen om de burgers te beschermen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten