Voor ons in het Westen gaat vrouwendag voorbij zonder veel deining. Een bloemetje hier of daar, een schouderklopje of knikje, een complimentje meer misschien. Verder gaat de dag gewoon voorbij zoals elke andere. We mogen wel niet vergeten dat dat niet overal zo is. De Internationale vrouwendag heeft wel degelijk zin in andere regio's van de wereld waar vrouwenrechten nog niet zo vanzelfsprekend zijn.
Op de internationale vrouwendag, 8 maart, hielden vrouwenrechtenorganisaties in Egypte een optocht naar het Tahrir plein in Cairo. Ze hadden een miljoen vrouwen opgeroepen om aanwezig te zijn, een paar honderd zijn er zeker afgezakt. De meesten waren toch nog mannen. De meeste vrouwen waren er zich zelfs niet eens van bewust dat het vrouwendag was. Ze waren afgezakt voor de optocht, niet speciaal voor het feit dat het vrouwendag was.
Nehad Abo Alomsan was de organisatrice van de optocht. Nehad legt het concept uit van het event. "We willen alle martelaren herdenken vandaag, zowel de vrouwen als de mannen. Welwillen we de rol van de vrouw in onze maatschappij beklemtonen, zeker de rol die ze had in deze revolutie. We stonden schouder aan schouder met de mannen, maar na de revolutie, als het er op aan kwam om beslissingen te nemen, werden we weer uitgesloten."
Nehad wil de rol van de vrouw in een democratie beklemtonen. In de constitutionele raad zit er geen enkele vrouwelijke expert. "We willen de mensen erop attent maken dat er geen democratie kan zijn zonder alle elementen van een samenleving te betrekken in dit proces. We mogen niet zwijgen, als we nu niet spreken, kunnen we nooit meer onze rechten afdwingen," zegt ze. "We willen de mensen van Egypte herinneren aan het principe van het hele idee van de revolutie, gelijke rechten voor een waardig menselijk bestaan."
Iman is lid van de ontwikkelingsraad voor vrouwen en zij zegt dat er verschillende redenen zijn waarom ze hier aanwezig is. Zij wil lobbyen voor de betrokkenheid van de vrouwen in comitées voor de herschrijving van de grondwet. Vrouwen moeten gehoord worden in de beslissingen naar de democratie toe. "We zijn nodig in de keuken van het beslissingsproces. We moeten jongeren aansporen om het principe van gelijkheid onder alle mensen aan te nemen als het grondbeginsel van een nieuwe constitutie. Er zouden zeker 15 of meer vrouwen moeten zetelen in het nieuwe parlement, naar de verkiezingstrijd toe, zie ik de rol van de vrouw nog niet mogelijk," zegt ze. "We hebben zeker vrouwen die dit zouden aankunnen, maar de maatschappij is er nog niet klaar voor. Vrouwendag is een symbool dat we elk jaar meer en meer in de verf moeten zetten. Zeker vandaag mogen we niet thuisblijven en zwijgen. Mensen in Egypte moeten het gewoon worden dat vrouwen betrokken worden bij de beslissingen van een land op weg naar een democratie."
De mannen die meeliepen in de optocht, deden dit om deze vrouwenstemmen te steunen. Ook vele buitenlandse expats kwamen naar het plein. Zoals deze Franse en Italiaanse vrouwen, in solidariteit met de vrouwen in Egypte. Hier en daar klitten de mannen samen en men hoorde groepen roepen: "de mensen vragen dat vrouwen het plein zouden verlaten." Andere pro-vrouwen groepen, ook meeste mannen, riepen dan weer dat vrouwen zeker vandaag op het plein mochten aanwezig zijn. Voor de meeste vrouwen die niet echt activist zijn, maar vandaag wel afzakten voor de speciale gelegenheid, werd het te intens en ze dropen af.
Langzaam begon de anti-vrouwengroep van verbaal naar handtastelijkheden over te slaan. Er was geen dialoog meer mogelijk. Men zag een polarisatie tussen de optocht met in het midden een buffer van mannen die zich beschermend opstelden naar de vrouwenbetogers toe. Het concept is nieuw en pril, maar het is een begin. Zoals Nehad zegt: "We mogen niet meer zwijgen, het is onze plicht om te spreken."
bron: Aljazeera.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten