Italie viert zijn 150ste verjaardag. 150 jaar van eenheid. 150 jaar van gezamelijke geschiedenis. Na enige twijfel bij enkele Italiaanse politice, werd 17 maart toch een nationale hoogdag. Het is de dag van de Italiaanse eenheid. Voordien waren de grote steden onafhankelijke staatjes, zoals Venetie, Napels, Turijn en Florence bijvoorbeeld. In 1816 werd Italie 1 met eerst Turijn en later Florence als hoofdstad. Later kwam Venetie erbij, door een verdrag met de Pruisen en nog iets later werd Rome een deel van Italie. Maar of de eenheid echt is doorgedrongen na 150 jaar is de vraag, het lijkt dat niet alleen Belgen met dit probleem worstelen. Ook Venetie en Napels zien dit feest niet echt zitten. In andere steden wordt er wel met enthousiasme gefeest.
Italië is de zevende grootste economie van de wereld. Niettegenstaande zijn economisch en cultureel succes heeft het nooit een echt succesvol politiek systeem kunnen uitbouwen. De ver doorgedreven onafhankelijkheid van verschillende kleine staatjes is nog steeds niet vergeten. Het is niet echt de juiste tijd om feestjes te geven met een politiek tintje. Zeker in Italie niet, waar vorige week nog een mars tegen Berlusconi werd gehouden. Een feestje voor eenheid is dan ook weer niet zo goed gekozen, omdat er al een tijdje door bepaalde regio's geijverd wordt voor onafhankelijkheid.
Zo wordt de streek in het Noorden, Zuidtirool, dat geannexeerd werd in 1919, al lang geworsteld met het Italiaans karakter dat niet echt het hunnen is. Hun nationale identiteit leunt meer aan bij Oostenrijk dan bij hun eigen land. Zij spreken ook vloeiender Duits dan Italiaans. De steden Venetië en Napels voelen hun geschiedenis aan als eentje van hen, zoals het Venetiaans carnaval, dat zeker geen Italiaans carnaval is.
Toch kunnen ook zij niet loochenen dat ze samen mooie dingen hebben verwezenlijkt. Zoals daar zijn de fiere TestaRossa, de heerlijke Illy koffie, de Italiaanse ijsroom die heel kenmerkend is, hun mode en milanese salami, de overbekende Italiaanse balsamico, Italiaanse wijnen en hun amaretto, hun voetballers en wielrenners, de Italiaanse volkswagen onder de noemer: Fiat, ontwerplabel Alesi dat heel de wereld mooier maakte, zelfs de telefoon is officieus een Italiaanse uitvinding. Antonio Meucci was van Florence maar werd daar verbannen in +/- 1850 omdat hij banden zou hebben met de eenheidspartij van Italië. Hij en zijn vrouw verlaten Florence om nooit meer terug te keren. Zijn vrouw leidt aan reuma en om in concact te blijven als Antonio in zijn atelier werkte aan zijn uitvindingen, maakte hij een soort van telefoon, spijtig genoeg heeft hij er nooit aan gedacht om dit apparaat te patenteren.
Zo zien we dat Italie heel wat karakter, persoonlijkheid en identiteit heeft om dit feest met veel lof te vieren. Toch hebben ze hun twijfels.
President Giorgio Napolitano van Italië heeft zijn volk woensdagavond tot eenheid gemaand, na de zoveelste ruzie om de 150e verjaardag van het land.
Vertegenwoordigers van de separatistische Lega Nord waren woensdag opnieuw weggelopen toen bij een officiële ceremonie het Italiaanse volkslied werd gespeeld. De noorderlingen vinden dat zij niets te vieren hebben, onder meer omdat zo veel van hun belastinggeld naar het arme zuiden stroomt. Een zin die we nog al eens horen, hier en daar in de media. Volgens Napolitano moet ondanks alle ruzies ''iedereen zich bewust zijn van iets groters, te weten onze natie en ons vaderland''. Het hoogbejaarde staatshoofd feliciteerde ''alle Italianen van elk politiek geloof''.
fotoshow verzorgd door De Standaard.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten